Feliks Błaszkiewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Feliks Błaszkiewicz
Ilustracja
podporucznik obserwator podporucznik obserwator
Data i miejsce urodzenia

10 lipca 1893
Sambor, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

4 lutego 1920
Tarnopol

Przebieg służby
Lata służby

19151920

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

K.u.k. Luftfahrtruppen
Lotnictwo Wojska Polskiego

Jednostki

6 eskadra wywiadowcza

Stanowiska

obserwator

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Feliks Błaszkiewicz (ur. 10 lipca 1893[1] w Samborze, zm. 4 lutego 1920 w Tarnopolu) – podporucznik obserwator Wojska Polskiego[2], kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się jako syn Piotra i Ewy z Czajkowskich[1]. Po ukończeniu gimnazjum w rodzinnym Samborze rozpoczął studia na Politechnice Lwowskiej[3]. 9 czerwca 1915 roku został powołany do cesarskiej i królewskiej armii do 77 pułku piechoty, a w okresie wrzesień–październik ukończył szkołę oficerską. Od 1 stycznia 1916 podczas walk na froncie pod Czerniowcami pełnił obowiązki dowódcy plutonu karabinów maszynowych[1]. Od czerwca 1916 roku służył w c. i k. lotnictwie. W okresie od 1 czerwca 1916 do 1 sierpnia 1917 przebywał w Wiedniu na kursie technicznym lotnictwa. W międzyczasie został mianowany podporucznikiem rezerwy ze starszeństwem z 1 stycznia 1917 w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 77 pp[4]. Po ukończeniu kursu od 1 sierpnia 1917 pełnił służbę w 5 parku lotniczym, a następnie 1 lipca 1918 został przeniesiony do 47 kompanii lotniczej w której wykonywał obowiązki oficera technicznego do 1 października 1918[1]. W 1918 roku został odesłany do szpitala w Samborze skąd przez front ukraiński przedostał się do Wojska Polskiego. Od 24 maja 1919 roku służył w 6 eskadrze wywiadowczej[3]. W 1920 otrzymał awans na stopień porucznika[1].

Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. 4 lutego 1920 roku w czasie lotu wywiadowczego został zestrzelony razem z dowódcą eskadry, porucznikiem pilotem Kazimierzem Swoszowskim[5][6][7].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Zieliński i Wójcik 2005 ↓, s. 20.
  2. Księga Pamiątkowa 1933 ↓, s. 305 tu podano, że był porucznikiem.
  3. a b Księga Pamiątkowa 1933 ↓, s. 305.
  4. Ranglisten 1918 ↓, s. 334, 716.
  5. Tarkowski 1991 ↓, s. 46.
  6. Księga Pamiątkowa 1933 ↓, s. 155, 305 tu podano, że „zginął śmiercią lotnika w Tarnopolu” oraz „podczas lotu bojowego zginął śmiercią lotnika”.
  7. Lista strat 1934 ↓, s. 56, tu podano, że zginął w wypadku lotniczym w Berezowicy Wielkiej jako podporucznik.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 27 października 1922, s. 808, jako podporucznik.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928 roku, s. 436, tu także podano, że był podporucznikiem.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]