Fenampromid – Wikipedia, wolna encyklopedia

Fenampromid
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	(RS)-N-fenylo-N-(1-piperydyn-1-ylopropan-2-ylo)propanoamid
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C17H26N2O
Masa molowa	274,40 g/mol
	Identyfikacja
Numer CAS	129-83-9, 668-38-2
PubChem	8523
SMILES
	CCC(=O)N(C1=CC=CC=C1)C(C)CN2CCCCC2
InChI
	InChI=1S/C17H26N2O/c1-3-17(20)19(16-10-6-4-7-11-16)15(2)14-18-12-8-5-9-13-18/h4,6-7,10-11,15H,3,5,8-9,12-14H2,1-2H3
	InChIKey
	DHTRHEVNFFZCNU-UHFFFAOYSA-N
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji; według kryteriów GHS są niedostępne.
	Klasyfikacja medyczna
Legalność w Polsce	środek odurzający grupy I-N

Fenampromid – organiczny związek chemiczny stosowany jako syntetyczny lek opioidowy. Jest objęty Jednolitą konwencją o środkach odurzających z 1961 roku (wykaz I)^[1]. W Polsce jest w wykazie I-N Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii^[2].

Przypisy

↑ List of Narcotic Drugs under International Control (Yellow List), wyd. 51, Vienna: International Narcotics Control Board, 2012 (ang.).
↑ Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 stycznia 2012 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, Dz.U. z 2012 r. poz. 124 .