Flor i Laur – Wikipedia, wolna encyklopedia

Święci
Flor i Laur
męczennicy
Ilustracja
Święci Flor i Laur (Galeria Tretiakowska)
Data i miejsce urodzenia

w II w.
Cesarstwo Bizantyńskie
(dzis. Stambuł)[1]

Data i miejsce śmierci

w II w.
Iliria[1]

Czczeni przez

Kościół katolicki
Cerkiew prawosławną

Wspomnienie

18 sierpnia (kat.)
18/31 sierpnia (praw,.)

Patroni

zwierząt gospodarskich

Flor(us), cs. Muczenik Fłor i Laur(us), cs. Muczenik Ławr – bracia rodzeni żyjący w II wieku w Bizancjum (Illyricum), męczennicy chrześcijańscy, święci Kościoła katolickiego[2], prawosławnego, syryjskiego i ormiańskiego[1].

Kościół Flora i Laura w Moskwie

Bracia trudnili się kamieniarstwem, a zarobione pieniądze rozdawali biednym, zostawiając sobie jedynie tyle, by wystarczało na skromne życie. Podczas swojej pracy w sąsiednim kraju głosili wśród pogan ewangelię, tym samym wielu z nich nawracając na wiarę chrześcijańską.

Za odmowę wyrzeczenia się tej właśnie wiary przed władcą Ilirii, ponieśli śmierć męczeńską; zostali wrzuceni do studni i zasypani piaskiem.

W czasach panowania cesarza Konstantyna Wielkiego, relikwie Flora i Laura odnaleziono i uroczyście przeniesiono do Konstantynopola.

Ich wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 18 sierpnia[2]; w Kościołach wschodnich odpowiednio 18/31 sierpnia[a].

Święci Flor i Laur są uznawani za patronów zwierząt gospodarskich (szczególnie są opiekunami przed pomorem koni). Wierni modlą się za ich wstawiennictwem również w intencji uleczenia osób nadużywających alkoholu.

Na ikonach święci są bliźniaczo do siebie podobni i mają jednakowe szaty; w prawych rękach trzymają krzyż. Flor, w odróżnieniu od Laura ma jedynie krótszą brodę.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Florus. Ökumenisches Heiligenlexikon. [dostęp 2014-03-22]. (niem.).
  2. a b St. Florus & Laurus. Catholic Online. [dostęp 2014-03-22]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jarosław Charkiewicz: męcz. Flor. Serwis Cerkiew.pl. [dostęp 2014-03-22].
  • Jarosław Charkiewicz: męcz. Laur. Serwis Cerkiew.pl. [dostęp 2014-03-22].