French
DeutschFlorian Kapsa – Wikipedia, wolna encyklopedia
 porucznik piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 20 stycznia 1898 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | wiosna 1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
   | |
Florian Kapsa (ur. 20 stycznia 1898 w Rgielsku, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – porucznik piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 20 stycznia 1898 w Rgielsku, w ówczesnym powiecie wągrowieckim rejencji bydgoskiej, w rodzinie Walentego[1][2].
Uczestnik I wojny światowej i powstania wielkopolskiego, od stycznia 1919 walczył w szeregach 4 pułku strzelców wielkopolskich, późniejszego 58 pułku piechoty[1]. Na początku 1922 został zdemobilizowany[3].
Prawdopodobnie w 1928 jako oficer rezerwy został powołany do służby czynnej[4]. 15 maja 1930 został przemianowany na oficera zawodowego w stopniu porucznika w korpusie oficerów piechoty ze starszeństwem z 1 stycznia 1925 i 41. lokatą[5]. Służył wówczas w 41 pułku piechoty w Suwałkach[5].
W marcu 1931 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza[6][7]. Służbę graniczną pełnił w garnizonie Wołożyn[2]. W lipcu 1935 został zwolniony z zajmowanego stanowiska w KOP[8], a później przeniesiony w stan spoczynku[1]. Wiosną 1936 objął urząd wójta gminy Czuczewicze, w powiecie łuninieckim[1].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli i został osadzony w obozie w Starobielsku[1]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach[1]. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[9].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień kapitana[10]. W dniach 9–10 listopada 2007 roku w Warszawie były odczytywane nazwiska ofiar zbrodni katyńskiej, awansowanych na wyższe stopnie wojskowe i służbowe, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[11][12].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Walecznych dwukrotnie[13][14][15]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[1]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[1]
20 grudnia 1937 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[2].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
- zbrodnia katyńska
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 210.
- ↑ a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-07-11].
- ↑ Druga lista 1922 ↓, s. 21.
- ↑ Na podstawie biogramu Józefa Orlickiego, który razem z Florianem Kapsą został przemianowany na oficera zawodowego.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930, s. 197.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931, s. 121.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 103, 909.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935, s. 91.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2024-05-05].
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 103.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-07-11].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-07-11].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Druga lista oficerów rezerwowych WP. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922-01-26.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.