Fluctus – Wikipedia, wolna encyklopedia

Niestabilność Kelvina-Helmholtza w San Francisco

fluctus (flu) (łac. falisty)[1] – krótkotrwałe zjawisko polegające na tworzeniu się struktur w kształcie załamujących się fal, występujące głównie na górnej powierzchni chmury.

Fenomen ten zachodzi pod wpływem niestabilności Kelvina-Helmholtza. Powstawanie tego zjawiska jest uwarunkowane występowaniem dwóch warstw powietrza, cieplejszej i chłodniejszej[2]. Warstwy poruszają się względem siebie, co w rezultacie powoduje tworzenie się charakterystycznych zawirowań[3].

Zazwyczaj można je zaobserwować w wietrzne dni, szczególnie nad obszarami górzystymi.

Fluctus towarzyszy takim chmurom, jak[4]:

Niestabilność Kelvina-Helmohltza nieopodal Denver

Chmura ta jest również nazywana chmurą Kelvina-Helmholtza[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. D. Matuszko, J. Soroka, Nowa klasyfikacja chmur, „Przegląd Geofizyczny”, Z. 1-2, 2017, ISSN 0033-2135 [dostęp 2020-01-11] (pol.).
  2. Chmury Kelvina-Helmholtza | Fiztaszki [online], www.fiztaszki.pl [dostęp 2020-01-11].
  3. Karol Karwacki, Chmury Kelvina-Helmholtza [online], MeteoSerwis24.pl, 31 maja 2015 [dostęp 2020-01-11] (pol.).
  4. Learn About Kelvin-Helmholtz Clouds: Fluctus Cloud Feature [online], whatsthiscloud [dostęp 2020-01-11] (ang.).
  5. Fluctus | International Cloud Atlas [online], cloudatlas.wmo.int [dostęp 2020-01-13] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]