Francis Gordon – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sir Francis Gordon, Francis Gordon of Braco, Gordon, Gordonius Frans, Francis, Franciscus (ur. ok. 1600^[1] w okolicach Aberdeen - zm. w styczniu^[2] 1644 w Aberdeen) – szkocki szlachcic, duński oraz angielski i szkocki urzędnik konsularny i dyplomata.

Pochodzenia szkockiego. Syn Johna Gordona of Braco. Studiował na uniwersytecie w Rostocku (1616). Pełnił funkcję rezydenta Danii/Norwegii w Gdańsku (1625-1641), łącząc ją z podobną funkcją rezydenta/agenta konsularnego Anglii w Gdańsku (1626-1641). Jego uposażenie wynosiło na początku 150 a po 1632 300^[3] funtów angielskich oraz 400 talarów królewskich (duńskich), rocznie. Nosił tytuł tajnego radcy. Francis Gordon był wysłannikiem władz Gdańska do króla Anglii i Szkocji Karola I, negocjatorem w konflikcie polsko-szwedzkim, oraz pomiędzy Karolem I i Zygmuntem III Wazą (1631), posłem Władysława IV do Chrystiana IV, oraz pełnił funkcję informatora władz szwedzkich.^[4]

• Konsulat Danii w Gdańsku
• Konsulat Generalny Wielkiej Brytanii w Gdańsku

• Gary M. Bell: A Handlist of British Diplomatic Representatives: 1509-1688, Cambridge University Press 1995, 314 s., ISBN 0-521-55154-4, 9780521551540
• Arnold Kłonczyński, Piotr Paluchowski (red.): Dzieje przedstawicielstw Królestwa Danii w Gdańsku i Gdyni, Wydawnictwo Bernardinum Pelplin 2019, 223 s., ISBN 978-83-8127-401-2
• Francis Gordon na portalu Instytutu Szkockich Badań Historycznych (Institute of Scottish Historical Research) Uniwersytetu Św. Andrzeja (University of St. Andrews) w Fife w Szkocji