Funkcja grzebieniowa – Wikipedia, wolna encyklopedia
Funkcja grzebieniowa – dystrybucja, której głównym zastosowaniem jest teoretyczny opis próbkowania natychmiastowego; potoczna nazwa szeregu impulsów Diraca położonych w równych odstępach czasu
gdzie:
- – impuls Diraca „przesunięty” do punktu (tzn. dla dowolnej funkcji próbnej )
bywa również oznaczany za pomocą dużej litery cyrylicy Ш (czyt. „sza”), ze względu na jej graficzne podobieństwo do trzech kolejnych impulsów Diraca. Formalnie szereg ten nie jest zbieżny, dlatego nie może być uważany za funkcję. Zwykle oznacza się go:
Funkcja grzebieniowa jest funkcją własną (a nawet idempotentem) transformacji Fouriera:
co jest całkowicie równoważne ze wzorem sumacyjnym Poissona; podobnie