Głodowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Głodowa

wieś
Kościół w Głodowej
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Powiat	koszaliński
Gmina	Bobolice
Liczba ludności (2006)	200
Strefa numeracyjna	94
Kod pocztowy	76-020[2]
Tablice rejestracyjne	ZKO
SIMC	0304088
Położenie na mapie Polski Głodowa
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Głodowa
Położenie na mapie powiatu koszalińskiego Głodowa
Położenie na mapie gminy Bobolice Głodowa
53°58′46″N 16°32′20″E/53,979444 16,538889[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Głodowa (niem. Goldbeck) – wieś w północnej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Bobolice.

Średniowieczna wieś kościelna, o której pierwsze wzmianki pisane pochodzą z 1492 r. Po sekularyzacji dóbr kościelnych powstał folwark, a następnie majątek ziemski, który od XVI do XVII w. należał do rodu von Zavten, a w XVIII w do rodziny von Wenden. W 1884 r. właścicielem rycerskiego majątku był Clarsen. Wówczas wybudowano dwór i większość obiektów gospodarczych oraz założono park^[3].

W latach 1954–1957 wieś należała i była siedzibą władz gromady Głodowo, po jej zniesieniu w gromadzie Bobolice.

• kościół fil. pw. MB Częstochowskiej, XVII, 1870, nr rej.: A-1931z 31.12.1998, kamienny, o skromnych neoromańskich cechach, w wyposażeniu barokowa chrzcielnica^[4].
• park pałacowy, z pierwszej poł. XIX, nr rej.: 1032 z 13.06.1978, pozostałość po pałacu.

inne

• na terenie wsi znajdują się również dwa poniemieckie cmentarze.