Gallotia goliath – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gallotia goliath
(Mertens, 1942)
Ilustracja
Zmumifikowane szczątki w Museo de la Naturaleza y el Hombre w Santa Cruz de Tenerife
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Rząd

łuskonośne

Rodzina

jaszczurkowate

Rodzaj

Gallotia

Gatunek

Gallotia goliath

Synonimy
  • Lacerta goliath Mertens, 1942

Gallotia goliath – wymarły gatunek dużej jaszczurki z rodziny jaszczurkowatych (Lacertidae), opisany na podstawie skamieniałości odnalezionych w dwóch stanowiskach na Teneryfie i Gomerze w archipelagu Wysp Kanaryjskich.

Model w Museo de la Naturaleza y el Hombre w Santa Cruz de Tenerife

Gatunek został opisany przez Roberta Mertensa w 1942 roku pod nazwą Lacerta goliath, obecnie jest zaliczany do rodzaju Gallotia. Przez niektórych autorów takson ten jest synonimizowany z Gallotia simonyi[1].

Gallotia goliath prawdopodobnie była dwukrotnie większa od jednej z największych jaszczurek z rodziny jaszczurkowatych – jaszczurki perłowej i osiągała od 1 do 1,5 metra długości. Gatunek ten żył na wyspach w okresie plejstocenu i holocenu. Jest bardzo prawdopodobne, że przyczyną wymarcia Gallotia goliath było pojawienie się pierwszych ludzi na wyspach tj. Guanczów oraz drapieżników sprowadzonych przez nich.

W jaskini na Teneryfie odnaleziono zmumifikowane szczątki tego gatunku jaszczurki, co umożliwiło dokładne poznanie morfologii, anatomii. Ponadto analiza DNA umożliwiła zbadanie pokrewieństwa Gallotia goliath z innymi gatunkami tego rodzaju żyjącymi do dziś na Wyspach Kanaryjskich, przede wszystkim z Gallotia simonyi simonyi.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. P. Uetz & J. Hallermann, Gallotia simonyi, [w:] The Reptile Database [online] [dostęp 2024-01-18] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]