Gardęga – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gardęga
	; Gardęga na granicy Szynwałdu i Czarnego Górnego
Kontynent	Europa
Państwo	Polska
Województwo	kujawsko-pomorskie
	Rzeka
Długość	51,1 km
Powierzchnia zlewni	310 km²
	Źródło
Miejsce	okolice Susza
Wysokość	103,87m
Współrzędne	53°39′02,3″N 19°23′04,7″E/53,650639 19,384646
	Ujście
Recypient	Osa (rzeka)
Miejsce	we wsi Rogóźno-Zamek
Wysokość	32,27
Współrzędne	53°31′04,3″N 18°56′46,9″E/53,517861 18,946361
	Położenie na mapie Polski źródło ujście
	Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego źródło ujście
	Multimedia w Wikimedia Commons

Gardęga (także Gardeja, Gardzięga, Jardęga, niem. Gardenga) – rzeka w województwach warmińsko-mazurskim, pomorskim i kujawsko-pomorskim^[1]. Bierze początek ze źródeł w okolicy miasta Susz, płynie przez Pojezierze Iławskie, przepływa przez jeziora Nogat i Kuchnia i uchodzi do Osy jako jej prawy dopływ we wsi Rogóźno-Zamek.

Na potrzeby gospodarki wodnej Gardęga podzielona jest na dwie jednolite części wód: PLRW200017296839 (Gardęga do dopływu z Jeziora Klasztornego, bez dopływu z Jeziora Klasztornego) oraz PLRW200019296899 (Gardęga od dopływu z Jeziora Klasztornego do ujścia). Ponadto do scalonej części wód Gardęga włączono jednolite części wód: PLRW200025296849 (Dopływ z Jeziora Klasztornego), PLRW200017296872 (Dopływ z Zawdy) i PLRW20001729692 (Dopływ z jeziora Piaseczno)^[2].

Zobacz też

Rzeki Polski

Przypisy

↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 67, ISBN 83-239-9607-5 .
↑ Katalog jednolitych i scalonych części wód. Wojciech Szczepański (red.). Warszawa: Główny Inspektorat Ochrony Środowiska, 2009, s. 764. ISBN 978-83-61227-16-8.

Linki zewnętrzne

Gardęga, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 491 .

[hydronimy1-1] Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 67, ISBN 83-239-9607-5 .

[2] Katalog jednolitych i scalonych części wód. Wojciech Szczepański (red.). Warszawa: Główny Inspektorat Ochrony Środowiska, 2009, s. 764. ISBN 978-83-61227-16-8.

[1]

[2]