Gatunki bliźniacze – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wśród ptaków północnoamerykańskich klasycznym przykładem gatunków kryptycznych są: empidonka olchowa (Empidonax alnorum; na zdjęciu) oraz empidonka wierzbowa (Empidonax traillii). Ptaki te są niemal nierozróżnialne, również w przypadku okazów muzealnych. Ich zwyczaje są jednak odmienne. Rozdzielone zostały przez Roberta C. Steina w 1963[1]

Gatunki bliźniacze, gatunki kryptyczne – grupa blisko spokrewnionych gatunków, które są do siebie tak podobne, że utrudnia to rozróżnienie na podstawie morfologii, a jednak występuje u nich całkowita bariera rozrodcza i brak krzyżowania. Gatunki bliźniacze szczególnie często spotyka się wśród organizmów żyjących w środowisku morskim[2].

Gatunki bliźniacze zostały lepiej poznane z chwilą rozwoju nauk genetycznych, ponieważ genetyka pozwala jasno rozgraniczyć gatunek według sekwencji genomu.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Alvaro Jaramillo, Tales from the Cryptic Species, „Birding”, maj/czerwiec 2006, s. 30–38 [zarchiwizowane z adresu 2012-10-19].
  2. Nancy Knowlton. Sibling species in the sea. „Annual Review of Ecology and Systematics”. 24 (1), s. 189–216, 1993. DOI: 10.1146/annurev.es.24.110193.001201. (ang.).