Genealogia wojskowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Genealogia wojskowa – nauka pomocnicza historii wojskowej zajmująca się rodowodem jednostek wojskowych.

Przedmiotem badań genealogii wojskowej są:

• rodowody jednostek wojskowych: dywizji, brygad, pułków, batalionów, kompanii i równorzędnych (zobacz jednostki organizacyjne wojska);
• chronologia przemian ich numeracji i nazewnictwa umożliwiająca identyfikację:
• wyjaśnianie genezy i okoliczności powstania, filiacji, podległości organizacyjnej, składu (zobacz Ordre de Bataille), miejsca formowania, dokumentowanie dyslokacji i szlaku bojowego, obsady kadrowej i składu osobowego, w tym np. kawalerów orderów i odznaczeń wojskowych i wojennych, uzbrojenia i wyposażenia, umundurowania i symboliki (sztandary, odznaki i oznaki wojskowe).

Genealogia obejmuje wszystkie te elementy, które składają się na historię i tradycję oddziałową.

Genealogia opiera się na źródłach urzędowych wytworzonych przez jednostki wojskowe (rolle, księgi służby, dzienniki bojowe i okrętowe, rozkazy, raporty, meldunki itd.

• Bitwa niemeńska 29 VIII - 18 X 1920. Dokumenty operacyjne. Część I (29 VIII - 19 IX), oprac. i przygotowanie do druku zespół pod redakcją Marka Tarczyńskiego, Oficyna Wydawnicza "Rytm", Warszawa 1998, ISBN 83-867893-05-6, s. 8-9.