Ghostface – Wikipedia, wolna encyklopedia
Pierwsze wystąpienie | |
---|---|
Ostatnie wystąpienie | |
Twórca | |
Grany przez | Skeet Ulrich, Matthew Lillard, Laurie Metcalf, Timothy Olyphant, Scott Foley, Emma Roberts, Rory Culkin, Jack Quaid, Mikey Madison, Dermot Mulroney, Liana Liberato, Jack Champion |
Dubbing | |
Dane biograficzne | |
Pochodzenie | |
Płeć | mężczyzna |
Inne informacje | |
Zajęcie | |
Atrybuty | maska przypominająca twarz człowieka na obrazie Krzyk |
Ghostface (pol. ghost – duch, face – twarz) – fikcyjny bohater, morderca i główny antagonista horrorów z serii Krzyk. Jedna z ikon współczesnego horroru[1][2].
Głównym wrogiem antybohatera jest Sidney Prescott przez pierwsze 4 części, a od 5 części jest nią Samantha Carpenter. Łącznie we wszystkich sześciu częściach z serii, pod osłoną tożsamości Ghostface’a mordowało dwanaście osób: w części pierwszej Billy Loomis i Stuart Macher (chłopak Sidney i jego najlepszy przyjaciel), w części drugiej Mickey Altieri i Nancy Loomis (przyjaciel partnera Sidney i matka Billy’ego), w części trzeciej Roman Bridger (przyrodni brat Sidney), w części czwartej Jill Roberts i Charlie Walker (kuzynka Sidney i jej przyjaciel), w piątej części Richie Kirsch i Amber Freeman (chłopak Sam i najlepsza przyjaciółka Tary, siostry Sam), a w szóstej części Wayne Bailey, oraz jego dzieci, Quinn Bailey i Ethan Landry (rodzina Richiego).
Charakterystycznym pozostaje ubiór Ghostface’a czy też rzeczywistych morderców podszywających się pod to alter ego – jego stałym elementem jest kostium halloweenowy, czyli długi, czarny płaszcz zwieńczony kapturem, oraz biała maska, na myśl przywodząca obraz Edvarda Muncha Krzyk.
Ghostface często dzwoni do swoich ofiar zadając im pytanie: „What's your favourite scary movie?” (pol. Jaki jest twój ulubiony horror?) Terroryzuje je oraz wikła w grę, polegającą na odpowiadaniu na zadawane przez niego pytania odnoszące się do popularnych filmów grozy.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Hurt and Heal Horror Icons!
- ↑ ghostface horror icon - Recherche Google [online], www.google.pl [dostęp 2017-11-23] (fr.).