Gończy lucerneński – Wikipedia, wolna encyklopedia
Inne nazwy | Lucernese Hound, Luzerner Laufhund |
---|---|
Kraj pochodzenia | |
Wymiary | |
Wysokość | 46-58 cm |
Masa | 15-20 kg |
Klasyfikacja | |
FCI | Grupa VI, Sekcja 1 |
Gończy lucerneński – rasa psów, należąca do grupy psów gończych i posokowców, zaklasyfikowana do sekcji psów gończych.
Krótki rys historyczny[edytuj | edytuj kod]
Rasa powstała w XVI wieku. Jest blisko spokrewniona z gończymi francuskimi.
Użytkowość[edytuj | edytuj kod]
Pies jest doskonałym tropicielem. Sprawdza się przy polowaniach na grubego zwierza. Złapanie świeżego tropu oznajmia wyraźnym szczekaniem.
Charakter i temperament[edytuj | edytuj kod]
Aktywny i przyjazny.
Wygląd[edytuj | edytuj kod]
Umaszczenie jest trójkolorowe z czarnymi dropiatymi znakami na białym tle, dzięki czemu pies wydaje się błękitny. Charakterystyczne są też czarne i palone znaczenia. Sierść krótka, gęsta i twarda. Czaszka wąska. Nos czarny i duży. Uszy są długie, pofałdowane i zwisające. Również ogon zawsze jest w dole. Klatka piersiowa głęboka. Stopy zaokrąglone.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- David Alderton "Psy", Wiedza i życie, Warszawa 2006