Gonfalon – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gonfalon – chorągiew o kształcie prostokąta, krótszym bokiem przymocowanego do poziomej poprzeczki, z bokiem przeciwległym wyciętym na kształt klinów – według określenia staropolskiego ogonów, w terminologii francuskiej zwanych płomieniami – flamme.

Gonfalon wywodzi się z rzymskiej chorągwi zwanej labarum. Szczególną popularność ten rodzaj chorągwi zdobył w Italii, gdzie od czasów średniowiecza używany jest jako chorągiew miejska.

Do dzisiaj tę tradycyjną formę zachowały procesyjne chorągwie kościelne.