Gorzyce Wielkie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gorzyce Wielkie

wieś
Kościół parafialny
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Powiat	ostrowski
Gmina	Ostrów Wielkopolski
Liczba ludności (2022)	2620[2]
Strefa numeracyjna	62
Kod pocztowy	63-410[3]
Tablice rejestracyjne	POS
SIMC	0205713
Położenie na mapie Polski Gorzyce Wielkie
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Gorzyce Wielkie
Położenie na mapie powiatu ostrowskiego Gorzyce Wielkie
Położenie na mapie gminy wiejskiej Ostrów Wielkopolski Gorzyce Wielkie
51°38′14″N 17°43′46″E/51,637222 17,729444[1]
Multimedia w Wikimedia Commons
Informacje w Wikipodróżach

Gorzyce Wielkie – zurbanizowana wieś w gminie wiejskiej Ostrów Wielkopolski, powiatu ostrowskiego, województwa wielkopolskiego. Położone są przy zachodniej granicy Ostrowa, przy drodze powiatowej Ostrów-Sulmierzyce. W bezpośrednim sąsiedztwie przystanek kolejowy Ostrów Wielkopolski Gorzyce.

Pierwsze wzmianki o Gorzycach Wielkich pochodzą z 1402^[4]. Nazwa miejscowości wywodzi się od jej właścicieli Górzyckich herbu Doliwa (1557). W 1773 wieś została włączona do posiadłości małopolskich dóbr przygodzickich książąt Radziwiłłów herbu Trąby, w których pozostawała do lat 40. XX wieku.

Przed 1932 rokiem miejscowość położona była w powiecie odolanowskim. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Gorzyce Wielkie. w latach 1975-1998 w województwie kaliskim, w latach 1932-1975 i od 1999 w powiecie ostrowskim.

Pierwszym proboszczem parafii w Gorzycach i budowniczym kościoła Najświętszego Serca Pana Jezusa był ks. Teodor Korcz, późniejszy dziekan leszczyński, tajny szambelan papieski, papieski prałat honorowy. Jego imię nosi obecnie jedna z gorzyckich ulic.

• kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa, modernistyczny, zbudowany w latach 1936–48 według projektu Franciszka Morawskiego. W jego prezbiterium znajduje się obraz Koronacja Matki Boskiej z połowy XVII wieku, przeniesiony ze Skrzebowej. Na wschodniej ścianie kościoła znajduje się drewniany krzyż z 1817 o wysokości 13 m, do 1939 stojący pośrodku wsi – najstarszy taki zabytek w południowej Wielkopolsce.
• dwór z końca XIX wieku, parterowy z mieszkalnym poddaszem, z frontowym portykiem na czterech filarach, a przy dworze pozostałości parku (pow. 0,6 ha) i zespół folwarczny z tegoż okresu. Nieco dalej znajdują się dawne mieszkania dla robotników - czworaki.
• w centrum miejscowości na głównym skrzyżowaniu znajduje się obelisk upamiętniający 15 ofiar II wojny światowej.

• 
  Obelisk upamiętniający 15 ofiar
  II wojny światowej.
• 
  Ulica Spacerowa

• las Łąkociny,
• aleja kasztanowa (ulica Spacerowa) długa na 2 km, znajdująca się przy drodze do Radziwiłłowa – kasztanowce mają do 230 cm w obwodzie,
• park dworski.

• Gorzyce Małe

• Gorzyce (7),(8), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 735 .