Grabowiec (herb szlachecki) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Grabowiec – polski herb szlachecki.
Opis herbu[edytuj | edytuj kod]
Na tarczy dwudzielnej w polu prawem zielonem – głowa jelenia naturalna, w lewem zaś srebrnem – drzewo grabowe. Nad w klejnocie trzy pióra strusie, na których z prawej strony trąbka myśliwska w górę, z lewej młot leśniczy do cechowania trzonkiem na dół[1].
Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]
Herb nadany Gustawowi Henke, synowi Teodora, przez Mikołaja I, cesarza rosyjskiego i króla polskiego dnia 12 kwietnia 1843 roku[1].
Herbowni[edytuj | edytuj kod]
Henke