Gruczoł apokrynowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gruczoł apokrynowy – gruczoł cechujący się tym, że jego wydzielina gromadzi się w szczytowej części komórki, która się odrywa i dostaje do światła odcinka wydzielniczego. Część komórki zostaje wówczas zniszczona, a z pozostałej jej części następuje odnowa powstałego ubytku, po czym może rozpocząć się nowy cykl wydzielania.

Przykładem gruczołu apokrynowego jest gruczoł mlekowy i gruczoł potowy wonny^[1].

• gruczoł ekrynowy
• gruczoł merokrynowy
• gruczoł holokrynowy