Gruczoł merokrynowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gruczoł merokrynowy, gruczoł mezokrynowy – gruczoł charakteryzujący się tym, że komórki gruczołowe w procesie wydzielania zachowują pełną integralność, tzn. nie ulegają zasadniczym zmianom lub uszkodzeniu. Wydzielanie polega na dyfuzji cząsteczek substancji ze szczytowej części komórki, co nie doprowadza do jej uszkodzenia^[1].

Do tego typu należy zdecydowana większość gruczołów takich jak: wątroba, ślinianki, trzustka, gruczoły potowe, i in^[1].

• gruczoł
• gruczoł apokrynowy
• gruczoł holokrynowy