Grudza – Wikipedia, wolna encyklopedia
wieś | |
Kościół Imienia NMP w Grudzy | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Wysokość | 430-500[2] m n.p.m. |
Liczba ludności (III 2011) | 232[3] |
Strefa numeracyjna | 75 |
Kod pocztowy | 59-630[4] |
Tablice rejestracyjne | DLW |
SIMC | 0191201 |
Położenie na mapie gminy Mirsk | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |
Położenie na mapie powiatu lwóweckiego | |
50°56′49″N 15°30′18″E/50,946944 15,505000[1] |
Grudza (niem. Birngrütz) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lwóweckim, w gminie Mirsk.
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Grudza to wieś łańcuchowa o długości około 1,9 km położona jest na Pogórzu Izerskim, na Przedgórzu Rębiszowskim na wysokości około 430–500 m n.p.m.[2] Jest najwyżej położoną wsią całego Pogórza Izerskiego[2].
Podział administracyjny
[edytuj | edytuj kod]W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Grudza została założona w II połowie XIII wieku. Najstarsza wzmianka o miejscowości pochodzi z dokumentu z 1305 roku, w którym wieś występowała pod nazwą Bonaluti. W 1345 Książę Henryk Jaworski podarował 900 mórg lasu w Grudzy klasztorowi benedyktynek z Lubomierza. Cała wieś należała do zakonu w okresie od 1545 do 1810. Grudza posiadała dwie bramy prowadzące do wsi. Od połowy XIX wieku Grudza miała charakter wsi letniskowej. Po 1945 charakter wsi uległ zmianie na rolniczy. W latach 1945–47 nazwa wsi została zmieniona z Birngrutz na Grodziec.
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]Do rejestru zabytków wpisany jest znajdujący się na terenie wsi[5]:
- Kościół Najświętszej Maryi Panny, wybudowany w latach 1765-1768, z wieżą z końca XV w.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 39500
- ↑ a b c Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 2: Pogórze Izerskie. Cz. 1: A-Ł. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, s. 251-254. ISBN 83-85773-60-6.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 346 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 120. [dostęp 2012-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 2: Pogórze Izerskie (A-Ł). Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, ISBN 83-85773-60-6.