Grzegorz Duda – Wikipedia, wolna encyklopedia

Grzegorz Duda

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	1955 Kadłub
Przebieg służby
Lata służby	1974–2015
Siły zbrojne	Siły Zbrojne PRL Siły Zbrojne RP
Jednostki	12 Dywizja Zmechanizowana 9 Pułk Zmechanizowany 41 Pułk Zmechanizowany 5 Pułk Zmechanizowany 12 Brygada Zmechanizowana 7 Pomorska Brygada Obrony Wybrzeża 1 Dywizja Zmechanizowana Departament Kontroli MON Dowództwo Operacyjne Rodzajów Sił Zbrojnych
Stanowiska	dowódca plutonu dowódca kompanii zastępca dowódcy batalionu piechoty dowódca batalionu dowódca pułku dowódca brygady szef oddziału Operacyjnego zastępca szefa Szefostwa Obrony Terytorialnej Zastępca Szefa Sztabu Wojsk Lądowych Zastępca Dowódcy Dywizji Zastępca Szefa Szkolenia Wojsk Lądowych dyrektor departamentu zastępca dowódcy operacyjnego
Odznaczenia

Grzegorz Duda (ur. 1955 w Kadłubie) – generał brygady Wojska Polskiego.

W 1974 roku, po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego w Praszce, został podchorążym Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych im. Tadeusza Kościuszki we Wrocławiu. W 1978 roku, po ukończeniu szkoły oficerskiej i awansie na podporucznika został przydzielony do 12 Dywizji Zmechanizowanej w Szczecinie na stanowisko dowódcy plutonu, a następnie dowódcy kompanii ochrony i regulacji ruchu. W 1983 roku ukończył Wyższy Kurs Doskonalenia Oficerów w Centrum Doskonalenia Oficerów w Rembertowie. W latach 1984–1987 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego w Rembertowie. Następnie, jako szef sztabu-zastępca dowódcy batalionu piechoty zmotoryzowanej w 5 pułku zmechanizowanym, starszy oficer sztabu 12 Dywizji Zmechanizowanej. W latach 1990–1991 dowodził 16 batalionem rozpoznawczym w Szczecinie. Później szef sztabu-zastępca dowódcy 9 pułku zmechanizowanego w Stargardzie Szczecińskim, dowódca 41 pułku zmechanizowanego w Szczecinie i od 29 marca 1995 roku dowódca 5 pułku zmechanizowanego. W latach 1995–1999 dowodził 12 Brygadą Zmechanizowaną^[1]. Od 2001 roku pełni obowiązki szefa Oddziału Operacyjnego Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, a następnie zastępcy szefa Szefostwa Obrony Terytorialnej Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. W latach 2004–2005 był słuchaczem Studium Polityki Obronnej Akademii Obrony Narodowej, po czym został wyznaczony na dowódcę 7 Brygady Obrony Wybrzeża w Słupsku^[2]. 15 sierpnia 2005 roku Prezydent RP Aleksander Kwaśniewski mianował go na stopień generała brygady^[3].

Od 2007 roku pełni służbę na stanowisku zastępcy szefa sztabu Wojsk Lądowych. W czerwcu 2010 roku został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy 1 Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej w Legionowie. W 2011 roku pełnił obowiązki zastępcy szefa szkolenia Wojsk Lądowych. W październiku 2012 roku objął obowiązki dyrektora Departamentu Kontroli Ministerstwa Obrony Narodowej. Od 2014 roku, po zmianach wprowadzonych reformą systemu kierowania i dowodzenia SZ RP był na stanowisku Zastępcy Dowódcy Operacyjnego Rodzajów Sił Zbrojnych^[4].

Z dniem 31 października 2015 roku przeszedł w stan spoczynku.

• podporucznik – 1978
• porucznik – 1981
• kapitan – 1985
• major – 1990
• podpułkownik – 1994
• pułkownik – 1998
• generał brygady – 15 sierpnia 2005^[3]

• Złoty Krzyż Zasługi
• Złoty Medal za Długoletnią Służbę
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”