Gundiokształtne – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gundiokształtne
Ctenodactylomorphi
Chaline & Mein, 1979[1]
Ilustracja
Przedstawiciel infrarzędu – gundia zwyczajna (Ctenodactylus gundi)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

jeżozwierzowce

Infrarząd

gundiokształtne

Synonimy
Rodziny

7 rodzin (w tym 5 wymarłych) + 5 rodzajów wymarłych o statusie incertae sedis – zobacz opis w tekście

Gundiokształtne[3] (Ctenodactylomorphi) – infrarząd ssaków z podrzędu jeżozwierzowców (Hystricomorpha) w obrębie rzędu gryzoni (Rodentia).

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do infrarzędu należą następujące występujące współcześnie rodziny[4][5][3]:

Opisano również rodziny wymarłe[6]:

Rodzaje wymarłe o niepewnej pozycji systematycznej i nie klasyfikowane w żadnej z powyższych rodzin[6]:

  • Ageitonomys Wang Banyue, 2010[7] – jedynym przedstawicielem był Ageitonomys neimongolensis Wang Banyue, 2010
  • Chenomys Li Qian & Meng Jin, 2015[8] – jedynym przedstawicielem był Chenomys orientalis Li Qian & Meng Jin, 2015
  • Khodzhentia Averianov, 1996[9] – jedynym przedstawicielem był Khodzhentia vinogradovi Averianov, 1996
  • Simplicimys Li Qian & Meng Jin, 2015[10] – jedynym przedstawicielem był Simplicimys bellus Li Qian & Meng Jin, 2015
  • Yongshengomys Li Qian & Meng Jin, 2015[11] – jedynym przedstawicielem był Yongshengomys extensus Li Qian & Meng Jin, 2015
  • Yuanomys Meng Jin & Li Chuankui, 2010[12] – jedynym przedstawicielem był Yuanomys zhoui Meng Jin & Li Chuankui, 2010

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. J. Chaline & P. Mein: Les rongeurs et l’évolution. Paris: Doin Éditeurs, 1979, s. i–xi; 1–235. (fr.).
  2. S.O. Landry. A proposal for a new classification and nomenclature for the Glires (Lagomorpha and Rodentia). „Mitteilungen aus dem Museum für Naturkunde in Berlin, Zoologische Reihe”. 75 (2), s. 298, 1999. DOI: 10.1002/mmnz.19990750209. (ang.). 
  3. a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 285, 286. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  4. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-14]. (ang.).
  5. C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 26. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  6. a b J.S. Zijlstra, Ctenodactylomorphi Chaline & Mein, 1979, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-10-14] (ang.).
  7. 王伴月 / B. Wang. 内蒙古下渐新统梳趾鼠类一新属 / Ageitonomys neimongolensis gen. et sp. nov. (Ctenodactyloidea, Rodentia, Mammalia) from Early Oligocene of Nei Mongol, China. „古脊椎动物学报 / Vertebrata PalAsiatica”. 48 (1), s. 79, 2010. (chiń. • ang.). 
  8. Li i Meng 2015 ↓, s. 39.
  9. A.O. Averianov. Early Eocene Rodentia of Kyrgyzstan. „Bulletin du Muséum national d’histoire naturelle”. Section C, Sciences de la terre, paléontologie, géologie, minéralogie. 4e série. 18 (4), s. 649, 1995. (ang.). 
  10. Li i Meng 2015 ↓, s. 23.
  11. Li i Meng 2015 ↓, s. 28.
  12. J. Meng & C. Li / 孟津 李传虁. New rodents from the earliest Eocene of Nei Mongol, China / 中国内蒙古最早始新世的啮齿类. „古脊椎动物学报 / Vertebrata PalAsiatica”. 48 (4), s. 392, 2010. (ang. • chiń.). 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]