Gunice – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gunice
osada
Ilustracja
Ruiny dworku w Gunicach
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Powiat

policki

Gmina

Police

Liczba ludności (2008)

0

Kod pocztowy

72-004[2]

SIMC

0781144

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Gunice”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Gunice”
Położenie na mapie powiatu polickiego
Mapa konturowa powiatu polickiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Gunice”
Położenie na mapie gminy Police
Mapa konturowa gminy Police, na dole znajduje się punkt z opisem „Gunice”
Ziemia53°32′52″N 14°26′51″E/53,547778 14,447500[1]

Gunice (do 1945 niem. Günnitz) – opuszczona osada (wieś) w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie polickim, w gminie Police na obszarze Puszczy Wkrzańskiej, miejscowość usytuowana jest nad rz. Gunicą, ok. 16 km na zachód od centrum Szczecina.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Osada o przypuszczalnie wczesnośredniowiecznym rodowodzie. Od drugiej połowy XVIII w. istniały tu majątki rycerskie.

Gunice 27 kwietnia 1945 zajęły wojska radzieckie (2 Front Białoruski2 Armia Uderzeniowa) i zostały oddane pod administrację polską. Pierwsi polscy osadnicy pojawili się tu przed końcem 1945 r. Powstał tu dworek myśliwski Lasów Państwowych. (rozebrany w 1963 r.) Od lat 60. XX wieku osiedle stopniowo pustoszało, a część zabudowań rozebrano[3].

Przynależność polityczno-administracyjna Gunic[3]:

Demografia[3]:

  • 1820 – 72 mieszk.
  • 1939 – 32 mieszk.
  • 1972 – 25 mieszk.
  • 2000 – 6 mieszk.
  • 2008 – 0 mieszk. (osada nie jest zamieszkana)

Cmentarz rodu Raminów

[edytuj | edytuj kod]

Niedaleko Gunic położony jest leśny cmentarz rodu Raminów, którzy przez długi czas byli właścicielami tego majątku. Na cmentarzyku znajduje się łącznie pięć nagrobków – przeważnie w formie naturalnych kamieni z odpowiednimi, bardzo lakonicznymi napisami. Tylko jeden nagrobek wykonany jest z tzw. „sztucznego kamienia”. Zwraca uwagę brak symboliki religijnej na nagrobkach (zaledwie na jednym pomniku znajduje się zarys krzyża). Analiza inskrypcji na nagrobkach wskazuje, że w co najmniej dwóch przypadkach mamy do czynienia z grobami symbolicznymi (daty śmierci tych osób są późniejsze niż 1945 r.). Cmentarz przez wiele lat był zaniedbany, dopiero w roku 2004[4] lub 2005 z inicjatywy, mieszkającego w Niemczech, jednego z potomków rodu Raminów został uporządkowany i odnowiony.

Turystyka

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 40253
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 350 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. a b c Encyklopedia Szczecina. T. Suplement 1. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, 2003, s. 89. ISBN 83-7241-272-3. (pol.).
  4. Sedinum i masoni w Puszczy Wkrzańskiej - Leśno Górne i Gunice [online], Sedinum i masoni w Puszczy Wkrzańskiej - Leśno Górne i Gunice [dostęp 2022-05-09].
  5. Okolice Szczecina: 1:75 000. Warszawa: ExpressMap Polska, 2007, s. 1-2. ISBN 978-83-601-2096-5. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]