Gutty – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gutty, guttae (z łac. łezki, krople) – ozdoby w kształcie cylindrycznych lub stożkowych stylizowanych kropli, charakterystyczne dla porządku doryckiego, umieszczane pod regulą i mutulusem (w trzech rzędach po sześć lub czasem w trzech rzędach po trzy) na osi tryglifów i metop^[1]^[2]^[3]. Używane w stylach wzorujących się na sztuce antycznej. W okresie manieryzmu i baroku charakterystyczne dla twórczości artystów pochodzących z północnej Lombardii i przygranicznych kantonów szwajcarskich (m.in. Domenico Fontana)^[1]. Stosowane również w dekoracji innych detali architektonicznych jak np. uszaki czy konsole.

Przypisy

↑ ^a ^b Sztuka świata. Słownik terminów A-K. tom 17. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 238. ISBN 978-83-213-4726-4.
↑ Stefan Parnicki-Pudełko: Architektura starożytnej Grecji. Warszawa: Arkady, 1985, s. 78. ISBN 83-213-3179-3.
↑ Tadeusz Broniewski: Historia architektury dla wszystkich. Wrocław: Ossolineum, 1980, s. 54. ISBN 83-04-00510-7.

Bibliografia

Stefan Kozakiewicz: Słownik terminologiczny Sztuk Pięknych. Warszawa: PWN SA, 2002, s. 239. ISBN 978-83-01-12365-9.

[sztuka1-1] Sztuka świata. Słownik terminów A-K. tom 17. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 238. ISBN 978-83-213-4726-4.

[pudełko-2] Stefan Parnicki-Pudełko: Architektura starożytnej Grecji. Warszawa: Arkady, 1985, s. 78. ISBN 83-213-3179-3.

[bron-3] Tadeusz Broniewski: Historia architektury dla wszystkich. Wrocław: Ossolineum, 1980, s. 54. ISBN 83-04-00510-7.

[1]

[2]

[3]