HMS Anson (1940) – Wikipedia, wolna encyklopedia

HMS Anson
Ilustracja
Historia
Stocznia

Swan Hunter, Wallsend

Położenie stępki

20 lipca 1937

Wodowanie

24 lutego 1940

 Royal Navy
Wejście do służby

22 czerwca 1942

Wycofanie ze służby

listopad 1951

Los okrętu

złomowany w 1957

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

standardowa - 36 727 ton
pełna - 42 076 ton

Długość

227,1 m

Szerokość

31,4 m

Zanurzenie

10,5 m

Napęd
turbiny Parsonsa o mocy 110 000 KM napędzające 3 śruby
Prędkość

29,25 węzłów

Zasięg

6000 mil morskich

Uzbrojenie
10 x 356 mm (1xII i 2xIV)
16 x 133 mm (8xII)
64 x 40 mm ppl (8xVIII)
24 x 40 mm (6xIV)
8 x 40 mm Bofors 40 mm ppl (2xIV)
16 x 20 mm Oerlikon 20 mm ppl (8xII)
39 x 20 mm ppl (39xI)
Załoga

1900 osób

HMS Ansonpancernik typu King George V służący w Royal Navy. Nazwa pancernika wzięła się od nazwiska admirała George’a Ansona. Pancernik został zbudowany w stoczni Swan Hunter w Wallsend i włączony do służby jako HMS „Jellicoe” w imię zasług dowódcy Grand Fleet podczas bitwy jutlandzkiej Johna Jellicoe. Nazwa okrętu została zmieniona w lutym 1940 r. Okręt, mimo że służył w trakcie II wojny światowej, nie oddał ani jednego strzału w kierunku wrogich jednostek. W 1946 r. „Anson” odbył podróż z Sydney do Hobart w celu odebrania księcia Henryka Windsora oraz księżnej Alicji i bezpiecznego powrotu do Sydney. W 1957 r. zezłomowany wraz z trzema okrętami tej samej klasy.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]