French
DeutschHMS Anson (1940) – Wikipedia, wolna encyklopedia
_at_Devonport,_March_1945.jpg) | |
| Historia | |
| Stocznia | |
|---|---|
| Położenie stępki | 20 lipca 1937 |
| Wodowanie | |
 Royal Navy | |
| Wejście do służby | 22 czerwca 1942 |
| Wycofanie ze służby | listopad 1951 |
| Los okrętu | złomowany w 1957 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | standardowa - 36 727 ton |
| Długość | 227,1 m |
| Szerokość | 31,4 m |
| Zanurzenie | 10,5 m |
| Napęd | |
| turbiny Parsonsa o mocy 110 000 KM napędzające 3 śruby | |
| Prędkość | 29,25 węzłów |
| Zasięg | 6000 mil morskich |
| Uzbrojenie | |
| 10 x 356 mm (1xII i 2xIV) 16 x 133 mm (8xII) 64 x 40 mm ppl (8xVIII) 24 x 40 mm (6xIV) 8 x 40 mm Bofors 40 mm ppl (2xIV) 16 x 20 mm Oerlikon 20 mm ppl (8xII) 39 x 20 mm ppl (39xI) | |
| Załoga | 1900 osób |
HMS Anson – pancernik typu King George V służący w Royal Navy. Nazwa pancernika wzięła się od nazwiska admirała George’a Ansona. Pancernik został zbudowany w stoczni Swan Hunter w Wallsend i włączony do służby jako HMS „Jellicoe” w imię zasług dowódcy Grand Fleet podczas bitwy jutlandzkiej Johna Jellicoe. Nazwa okrętu została zmieniona w lutym 1940 r. Okręt, mimo że służył w trakcie II wojny światowej, nie oddał ani jednego strzału w kierunku wrogich jednostek. W 1946 r. „Anson” odbył podróż z Sydney do Hobart w celu odebrania księcia Henryka Windsora oraz księżnej Alicji i bezpiecznego powrotu do Sydney. W 1957 r. zezłomowany wraz z trzema okrętami tej samej klasy.