Haczek – Wikipedia, wolna encyklopedia

Haczek (karon, odwrócony cyrkumfleks^[1], odwrócony daszek^[1][2]) – symbol diakrytyczny używany do spółgłosek i samogłosek. Jest skierowany w tę samą stronę, co brewis, ale ma kształt akcentu przeciągłego (cyrkumfleks).

Haczka używa się w różnych językach:

• słowiańskich:
  • czeskim (pod nazwą háček) i słowackim (mäkčeň lub pot. háčik). Stosuje się go tam do liter: Č, Ď, Dž, Ň, Š, Ť i Ž, a dodatkowo w czeskim do Ě i Ř, zaś w słowackim do Ľ;
  • litery Č, Dž, Š i Ž są używane także w językach krajów dawnej Jugosławii (w języku słoweńskim strešica, w serbsko-chorwackim wraz z jego współczesnymi kontynuantami nazywana kvaka albo kvačica), ale Dž jako oddzielna litera występuje tylko w języku serbsko-chorwackim;
• bałtyckich – litewskim i łotewskim,
• w języku chińskim służy do oznaczania tonu;
• w językach ugrofińskich ma różne zastosowanie.

W Unikodzie haczek występuje w wersjach: