Hala Kopka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Hala Kopka – dawna hala pasterska w polskich Tatrach Zachodnich. Obejmowała tereny między Doliną Kościeliską a Doliną Lejową, na Kościeliskich Kopkach powyżej górnego końca dolinki Jaroniec^[1]. Wraz z Halą Lejową miała powierzchnię 96,45 ha, z czego halizny stanowiły 8,70 ha, lasy 22,66 ha, nieużytki 65,09 ha. Będące własnością Wspólnoty Leśnej Uprawnionych Ośmiu Wsi hale nie posiadały dodatkowych serwitutów. Na obydwu halach wypas w przeliczeniu na owce wynosił łącznie 140 sztuk^[2].

Do hali Kopka należała polana Kopka mająca dość bujny porost trawy. Jednak ze względu na niewielką powierzchnię hala Kopka miała niewielkie znaczenie użytkowe^[2]. Po utworzeniu Tatrzańskiego Parku Narodowego wypas na hali został zniesiony^[3].

Zobacz też: Hale tatrzańskie.

Przypisy

↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
↑ ^a ^b Władysław Szafer: Tatrzański Park Narodowy. Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.
↑ Marcin Bukowski, M. Guzik (red.): Dynamika zarastania polan tatrzańskich. Zakopane: Wydawnictwa Tatrzańskiego Parku Narodowego, 2009. ISBN 978-83-61788-08-9.

[wet-1] Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.

[szafer-2] Władysław Szafer: Tatrzański Park Narodowy. Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.

[3] Marcin Bukowski, M. Guzik (red.): Dynamika zarastania polan tatrzańskich. Zakopane: Wydawnictwa Tatrzańskiego Parku Narodowego, 2009. ISBN 978-83-61788-08-9.

[1]

[2]

[3]