Hala Kopka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Widok na tereny dawnej hali Kopka z polany Upłaz

Hala Kopka – dawna hala pasterska w polskich Tatrach Zachodnich. Obejmowała tereny między Doliną Kościeliską a Doliną Lejową, na Kościeliskich Kopkach powyżej górnego końca dolinki Jaroniec[1]. Wraz z Halą Lejową miała powierzchnię 96,45 ha, z czego halizny stanowiły 8,70 ha, lasy 22,66 ha, nieużytki 65,09 ha. Będące własnością Wspólnoty Leśnej Uprawnionych Ośmiu Wsi hale nie posiadały dodatkowych serwitutów. Na obydwu halach wypas w przeliczeniu na owce wynosił łącznie 140 sztuk[2].

Do hali Kopka należała polana Kopka mająca dość bujny porost trawy. Jednak ze względu na niewielką powierzchnię hala Kopka miała niewielkie znaczenie użytkowe[2]. Po utworzeniu Tatrzańskiego Parku Narodowego wypas na hali został zniesiony[3].

 Zobacz też: Hale tatrzańskie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
  2. a b Władysław Szafer: Tatrzański Park Narodowy. Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.
  3. Marcin Bukowski, M. Guzik (red.): Dynamika zarastania polan tatrzańskich. Zakopane: Wydawnictwa Tatrzańskiego Parku Narodowego, 2009. ISBN 978-83-61788-08-9.