Hanka (film 1934) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Hanka (alternatywny tytuł: Oczy czarne) – polski film fabularny (romans) z 1934 roku. Obraz nie zachował się do dnia dzisiejszego.

Akcja filmu rozpoczyna się w 1905 roku na Wołyniu. Pięcioletnia Hanka Bereza zostaje sama po zesłaniu ojca - Jana Berezy - na Syberię i śmierci matki, która ginie w walce z żandarmami. Wychowuje się bez opieki, z czasem zakochując się w kłusowniku Zbychu. Zbych jest skonfliktowany z mieszkańcami wsi, co prowadzi do samosądu, a Hanka uciekając trafia do obozu Cyganów. Tam zakochuje się niej cygański król. Ocalały Zbych odnajduje Hankę w obozie i doprowadza do zerwania z królem. Oboje uciekają, trafiając do dom Hanki, gdzie zastają Jana, który wrócił z zesłania.
Nastaje 1920 rok i wybucha wojna. Zbych udaje się na front, z którego wraca zwycięski. Wspólnie z Hanką tworzą szczęśliwą rodzinę.

• Ina Benita - Hanka Bereza
• Pola Wiśniewska - Mała Hanka^[1]
• Zbigniew Staniewicz - kłusownik Zbych
• G. Konofałow - Jan Bereza
• Renata Sadowska - Cyganka Ała
• Lidia Goebel - Cyganka Aza
• Jerzy Nieznany - król Cyganów
• Ali Bek - gajowy
• N. Dara - Cyganka Ala

• Hanka w bazie IMDb (ang.)
• Oczy czarne (Hanka) w bazie Filmweb
• Hanka w bazie filmpolski.pl