Hans von Blixen-Finecke (1886–1917) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Hans von Blixen-Finecke na olimpiadzie w 1912 | ||||||||||
Data i miejsce urodzenia | 25 lipca 1886 | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 26 września 1917 | |||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
|
Hans Gustaf von Blixen-Finecke (ur. 25 lipca 1886 w Trelleborgu, zm. 26 września 1917 w Malmslätt[1]) – szwedzki jeździec sportowy. Brązowy medalista olimpijski ze Sztokholmu.
Specjalizował się we ujeżdżeniu. Igrzyska w 1912 były jego jedyną olimpiadą, zajął trzecie miejsce w konkursie indywidualnym, wyprzedzili go rodacy Carl Bonde i Gustaf Adolf Boltenstern. Startował na koniu Maggie.
Pochodził z arystokratycznej rodziny. Był bliźniaczym bratem Brora, męża Karen Blixen. Zginął w katastrofie lotniczej. Jego syn został mistrzem olimpijskim w 1952.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ sports-reference.com. [dostęp 2010-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-04)].