Hejking (herb szlachecki) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Hejking (Heyking, Heuking, Höcking, Hucking) – herb szlachecki.

W polu błękitnym, nad trzema piramidami srebrnymi, lew kroczący złoty.

Klejnot: między orlimi skrzydłami na przemian czerwono-błękitnymi złoty lew wspięty.

Labry błękitne podbite złotem, z lewej srebrem.

Juliusz Karol Ostrowski pisze, że jest to herb rodziny niemieckiej z Nadrenii przybyłej w XVII wieku z nieokreślonym zakonem. Otrzymali tytuł baronów w Rosji w 1833, potwierdzony w 1834 i 1862.

Leopold Zedlitz-Neukirch podaje natomiast informację, że rodzina von Heyking pochodziła z Jülich w Nadrenii, a pierwszym jej członkiem, który przybył do Kurlandii już w 1490 był Wilhelm von Heyking. Według Hansa Friedricha von Ehrenkrookh'a 17 października 1620 miał zostać w Kurlandii zatwierdzony herb Gotthardowi von Heyking na Terpentin.

Hejking, Heuking, Heyking.

• Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897, s. 105.
• Leopold Zedlitz-Neukirch: Neues Preussisches Adels-Lexicon oder genealogische und diplomatische Nachrichten von den in der preussischen Monarchie ansässigen oder zu derselben in Beziehung stehenden ... adeligen Häusern .... Lipsk: Reichenbach, 1839, s. 234. (niem.).
• Hans Friedrich von Ehrenkrookh: Genealogisches Handbuch des Adels, Tom 84. C.A. Starke, 1984, s. 202. (niem.).

• herbarz

• heraldyka

• lista herbów

• Herb Hejking z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla