Helena Suska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Helena Róża Suska (z domu Grobicka) (ur. 31 grudnia 1896, zm. 21 grudnia 1993 w Calgary, Alberta, Kanada^[1]) – polska i kanadyjska malarka.

W 1919 poślubiła Juliana Suskiego, starostę gnieźnieńskiego i bydgoskiego, który w listopadzie 1939 razem z córką Julią przedostał się do Francji. Podczas II wojny światowej przebywała w Warszawie posługując się panieńskim nazwiskiem, jej druga córka Maria Magdalena walczyła w szeregach Armii Krajowej w Oddziale Dysk^[2], a następnie była więźniarką Pawiaka i Ravensbrück (KL). Helena Suska pod koniec działań wojennych opuściła Polskę, przez Berlin i Belgię dołączyła do córki, która po wyzwoleniu obozu znalazła się w Londynie. W 1951 emigrowały do Kanady, gdzie spotkały się z Julianem Suskim i córką Julią. Przez sześć lat studiowała na letnich kursach w Banff School of Fine Arts, a następnie została tam zatrudniona. Aktywnie wspierała męża w działalności na rzecz Polonii, a po jego śmierci zebrała i zabezpieczyła jego dorobek pisarski^[3]. Tworzyła realistyczne obrazy stosując technikę olejną i akwarelę. Jej prace znajdują się w państwowych kolekcjach m.in. Canadian Pacific Railway oraz dekorują Edmonton Multicipal Government. W latach 1973–1980 i 1982–1983 należała do Alberta Society of Artists^[4].

• Katarzyna Szrodt, Powojenna emigracja polskich artystów do Kanady - rozwój życia artystycznego w nowej rzeczywistości w latach 40. i 50. XX wieku: (zarys problematyki w świetle prasy kanadyjskiej), Archiwum Emigracji: studia, szkice, dokumenty 1-2 (12-13)/2010, s. 242-270