Henryk Bromboszcz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Henryk Bromboszcz

Data i miejsce urodzenia	13 stycznia 1906 Chrzanów
Data i miejsce śmierci	22 maja 1976 Chrzanów
Zawód, zajęcie	robotnik, polityk
Edukacja	szkoła podstawowa
Stanowisko	poseł na Sejm Ustawodawczy (1947–1952)
Partia	PPS (1920–1948) PZPR (1948–1976)
Odznaczenia

Henryk Bromboszcz (ur. 13 stycznia 1906 w Chrzanowie, zm. 22 maja 1976 tamże) – polski działacz ruchu robotniczego, poseł na Sejm Ustawodawczy, członek Rady Naczelnej Polskiej Partii Socjalistycznej.

Syn Czesława^[1]. Po ukończeniu szkoły powszechnej pracował jako robotnik w Trzebini, wyuczył się również zawodu majstra murarskiego. Od 1918 należał do młodzieżowej organizacji socjalistycznej „Siła”, w 1920 został członkiem PPS. W drugiej połowie lat 20. odbył służbę wojskową (jako podoficer), następnie działał w Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego. Był wielokrotnie więziony za działalność polityczną, m.in. osadzony w obozie w Berezie Kartuskiej. Walczył w kampanii wrześniowej; był ranny, zbiegł ze szpitala niemieckiego. Był później więziony w Krakowie, a po zwolnieniu działał w partyzantce i Gwardii Ludowej w okolicach Chrzanowa.

Od 1944 działał w odnowionej PPS. W sierpniu 1944 został wybrany na wiceprzewodniczącego Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie. We wrześniu 1944 jako członek OKR PPS Brzozowa i Sanoka oraz jeden z 7 przedstawicieli województwa rzeszowskiego został członkiem Tymczasowej Rady Naczelnej PPS^[2] i Centralnego Sądu Partyjnego, a od listopada 1944 był wiceprzewodniczącym Wojewódzkiego Komitetu partii w Rzeszowie. Od stycznia 1945 przewodniczył Powiatowemu Komitetowi PPS w Chrzanowie oraz wchodził w skład Powiatowej Rady Narodowej. Był również członkiem Komitetu Wojewódzkiego PPS w Krakowie; w Radzie Naczelnej partii (do której był wybierany ponownie na XXVI Kongresie w lipcu 1945 i XXVII Kongresie w grudniu 1947) zasiadał do stycznia 1948, kiedy złożył rezygnację, solidaryzując się z zastrzeżeniami Bolesława Drobnera do sposobu zjednoczenia PPS i PPR. W październiku tego samego roku wystąpił z partii, jednak od grudnia 1948 należał do PZPR. W latach 1947–1952 pełnił mandat poselski w Sejmie Ustawodawczym.

Był żonaty z Zofią, miał córkę Stefanię i syna Stanisława.

Zmarł w Chrzanowie. Pochowany na miejscowym cmentarzu parafialnym (sektor 40-4-1)^[3].

• Order Krzyża Grunwaldu III klasy (12 czerwca 1946)^[4]

• Teresa Monasterska, Henryk Bromboszcz, [w:] Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego, tom I: A–D (pod redakcją Feliksa Tycha), Wydawnictwo Książka i Wiedza, Warszawa 1985.