Henryk Koroniak – Wikipedia, wolna encyklopedia
Państwo działania | |
---|---|
Data urodzenia | |
profesor zwyczajny | |
Specjalność: chemia organiczna, chemia związków fluoroorganicznych[1] | |
Alma Mater | |
Doktorat | |
Habilitacja | |
Profesura | |
Henryk Koroniak (ur. 24 grudnia 1949[2]) – polski chemik, dr hab. nauk chemicznych. Profesor zwyczajny Zakładu Syntezy i Struktury Związków Organicznych Wydziału Chemii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W 1972 ukończył studia chemiczne na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza[1]. 1 kwietnia 1976 uzyskał doktorat, a w 1987 habilitację[1]. 15 stycznia 1996 został zatrudniony na stanowisku profesora zwyczajnego w Zakładzie Syntezy i Struktury Związków Organicznych na Wydziale Chemii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu[1]. Jest recenzentem 36 prac doktorskich i 15 prac habilitacyjnych oraz promotorem kolejnych 16 prac doktorskich[1]. Jest kierownikiem pracy naukowej pt. Fluorowe analogi uracylu jako sondy biologiczne i biochemiczne opublikowanej 31 lipca 1999[1].
Wybrane publikacje
[edytuj | edytuj kod]- 2003: The Influence of Fluorine Substitution on Diels-Alder Reaction of 3-Vinylcoumarin and Ethylene[1]
- 2005: Studies of steric hindrance and intramolecular interactions in 3-vinylcoumarin and its fluorinated analogues[1]
- 2005: Ocena narażenia płodów matek palących papierosy na N-nitrozoaminy - związki rakotwórcze dymu tytoniowego - kontynuacja badań[1]
- 2010: Fluorinated enamines of nucleobases as precursors of nucleoside analogues. Synthesis, spectroscopic and structural studies[1]
- 2015: Catalytic Reactions in Fluorinated Phosphonates Synthesis[1]
- 2017: The synthesis of new fluorinated or nonfluorinated sugar phosphonates and phosphoramidates as building blocks in the synthesis of modified hyaluronic acid subunits[1]