Herb Sopotu – Wikipedia, wolna encyklopedia
Typ herbu | |
---|---|
Projektant | Elsa Lüdecke |
Wprowadzony | 1904 |
Herb Sopotu – jeden z symboli miejskich Sopotu[1].
Wygląd i symbolika
[edytuj | edytuj kod]Herb przedstawia w późnogotyckiej tarczy na niebieskim tle białą mewę z czarnymi nogami, przysiadającą na białym (srebrnym) dorszu leżącym na kopczyku żółtego piasku. Nad tarczą herbową corona muralis w kształcie czerwonego (ceglastego) muru z trzema takimiż wieżami o białych blankach z bramą wjazdową z czarną framugą.
Mewa na błękitnym tle oraz dorsz odzwierciedlają położenie miasta nad Bałtykiem. Piasek symbolizuje nadmorskie wydmy. Corona muralis nawiązuje najprawdopodobniej do sąsiedniego Gdańska.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Herb jest autorstwa Elsy Lüdecke i został zatwierdzony dekretem 17 lutego 1904 roku przez cesarza Wilhelma II. Uroczyste przyjęcie nowego herbu odbyło się 1 kwietnia 1904 r[2]. Herb został przyjęty przez Radę Miasta Sopotu 14 września 1995 r.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Uchwała nr XII/216/2019 Rady Miasta Sopotu z dnia 19 grudnia 2019 r. w sprawie ogłoszenia tekstu jednolitego Statutu Miasta Sopotu. Biuletyn Informacji Publicznej. [dostęp 2021-02-10].
- ↑ Herby miast,gmin i powiatów województwa pomorskiego. Tom I. Beata Możejko,Błażej Śliwiński. Oficyna Pomorska.Gdańsk 2000