Herb Sopotu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Herb Sopotu
Ilustracja
Typ herbu

miejski

Projektant

Elsa Lüdecke

Wprowadzony

1904

Herb Sopotu – jeden z symboli miejskich Sopotu[1].

Wygląd i symbolika

[edytuj | edytuj kod]

Herb przedstawia w późnogotyckiej tarczy na niebieskim tle białą mewę z czarnymi nogami, przysiadającą na białym (srebrnym) dorszu leżącym na kopczyku żółtego piasku. Nad tarczą herbową corona muralis w kształcie czerwonego (ceglastego) muru z trzema takimiż wieżami o białych blankach z bramą wjazdową z czarną framugą.

Mewa na błękitnym tle oraz dorsz odzwierciedlają położenie miasta nad Bałtykiem. Piasek symbolizuje nadmorskie wydmy. Corona muralis nawiązuje najprawdopodobniej do sąsiedniego Gdańska.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Herb jest autorstwa Elsy Lüdecke i został zatwierdzony dekretem 17 lutego 1904 roku przez cesarza Wilhelma II. Uroczyste przyjęcie nowego herbu odbyło się 1 kwietnia 1904 r[2]. Herb został przyjęty przez Radę Miasta Sopotu 14 września 1995 r.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Uchwała nr XII/216/2019 Rady Miasta Sopotu z dnia 19 grudnia 2019 r. w sprawie ogłoszenia tekstu jednolitego Statutu Miasta Sopotu. Biuletyn Informacji Publicznej. [dostęp 2021-02-10].
  2. Herby miast,gmin i powiatów województwa pomorskiego. Tom I. Beata Możejko,Błażej Śliwiński. Oficyna Pomorska.Gdańsk 2000