Herb powiatu łęczyckiego – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2012-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Herb powiatu łęczyckiego przedstawia na tarczy dwudzielnej w słup, w polu prawym srebrnym czerwony zwrócony w prawo lew ze złotymi pazurami, srebrnymi zębami i czerwonym wystawionym językiem. W polu lewym czerwonym zwrócony w lewo srebrny orzeł ze złotymi pazurami, dziobem i koroną na głowie.

Herb został ustanowiony Uchwałą Nr 21/IV/98 Rady Powiatu Łęczyckiego z dnia 28 grudnia 1998 r., zmienioną Uchwałą Nr 127/XVII/2000 Rady Powiatu Łęczyckiego z dnia 27 kwietnia 2000 r.

Legitymujący się metryką schyłku XIII w., wywodzący się wprost z herbu kujawskiej linii Piastów, łęczycki czerwony połulew, wspięty na białym polu i biały połuorzeł w kolonie na czerwonym polu, są jak dawniej, znakiem wyróżniającym ziemię łęczycką, symbolem jej odrębności, tradycji i ciągłości rozwoju.