Herbort – Wikipedia, wolna encyklopedia

Herbort, Herburt, Arbort – imię męskie pochodzenia germańskiego, notowane w Polsce od średniowiecza w formach (Herbord), Herbordus, Herbort, Herbot, (Herburd), Herburdus, Herburt, Herbut, Arbort, (Erbord), Erbort, Erbot. Pierwszy człon imienia to Her-: stsas. heri, stwniem. heri — „drużyna wojenna”; drugi zaś — -bort, człon imion złożonych pochodzący od pierwotnego brort („ostrze, grot, brzeg”), por. Wilibrord.

Możliwe staropolskie zdrobnienia: Hera (masc.), Herisz, Heresz, Herzysz, Hierzyn.

Znane osoby noszące imię Herbort, Herburt:

• Herbort z Fulmu – landwójt z Fülme

Zobacz też:

• Herburt – herb szlachecki i odimienne nazwisko.

• Z. Klimek (opr.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, t. 5, Kraków 1997, ISBN 83-85579-14-1
• A. Cieślikowa (red.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, t. 7, Kraków 2002, ISBN 83-87623-72-5