Hieronimowo (rejon madzielski) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Hieronimowo
Państwo

 Białoruś

Obwód

 miński

Rejon

miadzielski

Sielsowiet

Miadzioł

Położenie na mapie obwodu mińskiego
Mapa konturowa obwodu mińskiego, blisko górnej krawiędzi po lewej znajduje się punkt z opisem „Hieronimowo”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry znajduje się punkt z opisem „Hieronimowo”
Ziemia54°57′20″N 26°57′08″E/54,955556 26,952222

Hieronimowo – dawna kolonia i folwark. Tereny na których leżały znajdują się obecnie na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie miadzielskim, w sielsowiecie Miadzioł.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów wieś w granicach Imperium Rosyjskiego.

W dwudziestoleciu międzywojennym folwark i kolonia leżały w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie duniłowickim (od 1926 postawskim), w gminie Miadzioł a następnie w gminie Hruzdowo.

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało w folwarku 24 osoby, 6 było wyznania rzymskokatolickiego a 18 prawosławnego. Jednocześnie 5 mieszkańców zadeklarowało polską a 19 białoruską przynależność narodową. Były tu 2 budynki mieszkalne[1]. W 1931 folwark w 4 domach zamieszkiwało 28 osób a kolonię w 1 domu 4 osoby[2].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej i prawosławnej w m. Miadzioł. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Miadziole i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Miadziole[3].

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921 - 1922), w Ziemi Wileńskiej (1922 - 1926) i w województwie wileńskim (od 1926)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 28.
  2. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 38.
  3. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 523.