Higrofaniczność – Wikipedia, wolna encyklopedia
Higrofaniczność – cecha owocników lub ich fragmentów u niektórych gatunków grzybów. Objawia się zmianą barwy wodochłonnej struktury grzyba pod wpływem nasiąknięcia wodą. W wypadku kapeluszy – najczęściej jaśnieją one w centrum, a wokół brzegów utrzymują się ciemniejsze obwódki. Widoczne są wtedy dwie charakterystyczne strefy, brzegowa ciemniejsza i środkowa jaśniejsza lub promienista plamistość dwubarwna[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda, Grzyby i ich oznaczanie, Warszawa: PWRiL, 1985, s. 476, ISBN 83-09-00714-0 .