Hilary Tempel – Wikipedia, wolna encyklopedia

Hilary Tempel

Data i miejsce urodzenia	23 września 1881 Łódź
Data i miejsce śmierci	20 czerwca 1940 Palmiry
Zawód, zajęcie	przemysłowiec, wydawca muzyczny
Multimedia w Wikimedia Commons

Hilary (Chil) Tempel (ur. 23 września 1881 w Łodzi, zm. 20 czerwca 1940 w Palmirach) – polski przemysłowiec, wydawca muzyczny i filantrop.

Urodził się w rodzinie Lazara i Sary z Bemów (lub Lajzera i Racy)^[a]. Ukończył szkołę rzemieślniczą w Łodzi i Wyższą Szkołę Handlową w Lipsku. Był założycielem i dyrektorem największej polskiej fabryki płyt gramofonowych Syrena Rekord oraz wydawnictwa muzycznego „Nowa Scena” w Warszawie^[1]. Był w Syrenie Rekord inżynierem odpowiedzialnym za jakość produkcji płyt. Pracował jako radca Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie, należał do zarządu zakładu dla umysłowo chorych „Zofiówka”. Był prezesem towarzystwa pogrzebowego „Ostatnia Posługa”.

Od 1922 był mężem Luizy Chaimoff^[1].

Na początku wojny wyjechał na wschód, lecz wrócił do Warszawy. W październiku lub listopadzie 1939 został aresztowany przez Gestapo i osadzony na Pawiaku, a 20 czerwca 1940 rozstrzelany w Palmirach^[2]