Hippobroma longiflora – Wikipedia, wolna encyklopedia

*Hippobroma longiflora*
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	astrowce
Rodzina	dzwonkowate
Rodzaj	Hippobroma
Gatunek	Hippobroma longiflora
	Nazwa systematyczna
	Hippobroma longiflora (L.) G.Don; Gen. Hist. 3: 717 (1834)
Synonimy
	Isotoma longiflora (L.) C.Presl; Isotoma runcinata Hassk.; Laurentia longiflora (L.) Peterm.; Lobelia longiflora L.; Rapuntium longiflorum (L.) Mill.; Solenopsis longiflora (L.) M.R.Almeida;
	Isotoma longiflora (L.) C.Presl; Isotoma runcinata Hassk.; Laurentia longiflora (L.) Peterm.; Lobelia longiflora L.; Rapuntium longiflorum (L.) Mill.; Solenopsis longiflora (L.) M.R.Almeida;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Hippobroma longiflora – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny dzwonkowatych. Należy do monotypowego rodzaju Hippobroma^[3]. Jest endemitem Jamajki, ale rozprzestrzeniony został niemal w całej strefie międzyzwrotnikowej – rośnie introdukowany w Ameryce Północnej sięgając na północy po Florydę i północny Meksyk, w Ameryce Południowej sięga po Boliwię i południowe krańce Brazylii, występuje na Madagaskarze, w południowej i południowo-wschodniej Azji i wyspach Oceanii^[3]. Rozprzestrzeniony został jako roślina ozdobna^[4], lecznicza i trująca^[3] (zawiera toksyczny sok mleczny)^[5].

Morfologia

Pokrój: Bylina^[6] o wyprostowanym pędzie wysokości do 35 cm. Łodyga jest pojedyncza lub rozgałęziona u nasady, naga lub w górnej części owłosiona^[7].
Liście: Skrętoległe, siedzące lub krótkoogonkowe, o blaszce lancetowatej lub eliptycznej, do 16 cm długości, na brzegu wrębnej i piłkowanej lub ząbkowanej^[7].
Kwiaty: Okazałe i wonne^[6]. Wyrastają pojedynczo z kątów liści^[6] osadzone na kosmatych szypułkach długości 3–10 mm, u nasady z dwoma nitkowatymi liśćmi przykwiatowymi. U nasady z kosmatym hypancjum długości do 9 mm, kształtu eliptycznego lub dzwonkowatego. Kielich z równowąskimi, kosmatymi i ząbkowanymi działkami długości od 8 do 19 mm. Rurka korony osiąga do 10 cm długości i zakończona jest 5 jednakowymi, rozpostartymi, eliptycznymi lub równowąskimi łatkami o długości do 2,5 cm^[7]. Nitki pręcików tworzą rurkę przylegającą do rurki korony. Pylniki zakończone są kępkami sztywnych włosków^[6].
Owoce: Torebki jajowate do eliptycznych, gęsto owłosione, o długości do 15 mm i szerokości do 12 mm^[7], otwierające się dwiema klapami^[6]. Nasiona jasno- lub czerwonobrązowe, eliptyczne lub walcowate, nieco spłaszczone, o długości do 0,7 mm, z łupiną siateczkowatą^[7].

Systematyka

Pozycja systematyczna

Rodzaj w obrębie rodziny dzwonkowatych Campanulaceae klasyfikowany jest do podrodziny Lobelioideae^[8]. Z molekularnych analiz filogenetycznych wynika, że takson ten miał wspólnego przodka z gatunkami z północnoamerykańskiej sekcji Tylomium rodzaju lobelia Lobelia (jego wyodrębianie czyni z tej sekcji takson parafiletyczny)^[9].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2024-10-12] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2024-10-12] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Hippobroma longiflora (L.) G.Don, [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-10-12] .
↑ Maarten J.M. Christenhusz, Michael F. Fay, Mark W. Chase: Plants of the World. Richmond UK, Chicago USA: Kew Publishing, Royal Botanic Gardens, The University of Chicago Press, 2017, s. 591–594. ISBN 978-1-842466346.
↑ David J.D.J. Mabberley David J.D.J., Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 440, DOI: 10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200 .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e K. Kubitzki (red.): The Families and Genera of Vascular Plants. VIII. Flowering Plants. Eudicots. Berlin, Heidelberg, New York: Springer-Verlag, 2007, s. 50. ISBN 978-3-540-31050-1.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Deyuan Hong, Laura L. Klein & Thomas G. Lammers: Hippobroma G. Don. [w:] Flora of China [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2024-10-12].
↑ Genus Hippobroma G. Don. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy) [on-line]. USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System. [dostęp 2024-10-12].
↑ Samuel PaulS.P. Kagame Samuel PaulS.P. i inni, Systematics of Lobelioideae (Campanulaceae): review, phylogenetic and biogeographic analyses, „PhytoKeys”, 174, 2021, s. 13–45 [dostęp 2024-10-12] .

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2024-10-12] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2024-10-12] (ang.).

[powo-3] Hippobroma longiflora (L.) G.Don, [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-10-12] .

[christenhusz-4] Maarten J.M. Christenhusz, Michael F. Fay, Mark W. Chase: Plants of the World. Richmond UK, Chicago USA: Kew Publishing, Royal Botanic Gardens, The University of Chicago Press, 2017, s. 591–594. ISBN 978-1-842466346.

[mabb-5] David J.D.J. Mabberley David J.D.J., Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 440, DOI: 10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200 .

[kubitzki-6] K. Kubitzki (red.): The Families and Genera of Vascular Plants. VIII. Flowering Plants. Eudicots. Berlin, Heidelberg, New York: Springer-Verlag, 2007, s. 50. ISBN 978-3-540-31050-1.

[china-7] Deyuan Hong, Laura L. Klein & Thomas G. Lammers: Hippobroma G. Don. [w:] Flora of China [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2024-10-12].

[grin-8] Genus Hippobroma G. Don. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy) [on-line]. USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System. [dostęp 2024-10-12].

[9] Samuel PaulS.P. Kagame Samuel PaulS.P. i inni, Systematics of Lobelioideae (Campanulaceae): review, phylogenetic and biogeographic analyses, „PhytoKeys”, 174, 2021, s. 13–45 [dostęp 2024-10-12] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]