Historia Judy Garland – Wikipedia, wolna encyklopedia

Historia Judy Garland
Life with Judy Garland: Me and My Shadows
Gatunek

biograficzny, dramat, muzyczny

Data premiery

25 lutego 2001[1]

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone
Kanada

Język

angielski

Czas trwania

170 minut

Reżyseria

Robert Allan Ackerman

Scenariusz

Robert L. Freedman

Główne role

Judy Davis
Tammy Blanchard

Muzyka

William Ross

Zdjęcia

James Chressanthis

Scenografia

Dan Davis
Ian Hall
Stephanie Ziemer

Kostiumy

Dona Granata

Montaż

Dody Dorn

Produkcja

Robert L. Freedman
John Ryan

Wytwórnia

Alliance Atlantis Communications
In-Motion AG Movie & TV Productions
Storyline Entertainment
Wicked Witch Productions

Dystrybucja

ABC (Stany Zjednoczone)
Momentum Pictures (Wielka Brytania)

Strona internetowa

Historia Judy Garland (org. Life with Judy Garland: Me and My Shadows) – film z 2001 roku w reżyserii Roberta Allana Ackermana; powstały w oparciu o autobiografię Lorny Luft, córki Judy Garland.

Film przedstawia życie Garland od jej pierwszego publicznego występu w 1924 roku aż do jej śmierci w 1969 roku, został podzielony na dwie części: pierwsza część opowiada o jej drodze do sławy w latach 30., uzależnieniu od leków, próbach samobójczych, nieudanych związkach i załamaniu się kariery filmowej. Część druga przedstawia losy małżeństwa z Sidem Luftem, lata koncertów, udany powrót do filmów w Narodzinach gwiazdy, kolejne problemy osobiste oraz przypadkową śmierć w wieku 47 lat.

Obsada

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody i nominacje

[edytuj | edytuj kod]
Nagroda Kategoria Wynik
Złoty Glob Najlepsza aktorka w miniserialu lub filmie telewizyjnym (Judy Davis) Wygrana
Najlepsza aktorka drugoplanowa w serialu, miniserialu lub filmie telewizyjnym (Tammy Blanchard) Nominacja
Najlepszy miniserial lub film telewizyjny Nominacja
Emmy Najlepsza aktorka w miniserialu lub filmie telewizyjnym (Judy Davis) Wygrana
Najlepsza aktorka drugoplanowa w miniserialu lub filmie telewizyjnym (Tammy Blanchard) Wygrana
Najlepsza charakteryzacja w miniserialu, filmie telewizyjnym lub programie specjalnym (Pamela Roth, Debi Drennan i Kevin Haney) Wygrana
Najlepsze fryzury w miniserialu lub filmie telewizyjnym (Marie-Ange Ripka i Andrea Tranmueller) Wygrana
Najlepszy miniserial Nominacja
Najlepsza reżyseria miniserialu lub filmu telewizyjnego (Robert Allan Ackerman) Nominacja
Najlepsza scenografia w miniserialu lub filmie telewizyjnym (Dan Davis, Ian Hall i Stephanie Ziemer) Nominacja
Najlepsze zdjęcia w miniserialu lub filmie telewizyjnym (James Chressanthis) Nominacja
Najlepszy aktor drugoplanowy w miniserialu lub filmie telewizyjnym (Victor Garber) Nominacja
Najlepszy dobór obsady miniserialu lub filmu telewizyjnego Nominacja
Najlepszy montaż miniserialu lub filmu telewizyjnego kręconego przy użyciu jednej kamery (Dody Dorn) Nominacja
Najlepszy scenariusz miniserialu lub filmu telewizyjnego (Robert L. Freedman) Nominacja
Aktor Najlepsza aktorka w filmie telewizyjnym lub miniserialu (Judy Davis) Wygrana
CDG Najlepsze kostiumy w filmie telewizyjnym kostiumowym lub fantasy (Dona Granata) Wygrana
DGA Najlepsze osiągnięcie reżyserskie w filmie telewizyjnym (Robert Allan Ackerman) Nominacja
AFI Aktorka roku w filmie telewizyjnym lub miniserialu (Judy Davis) Wygrana
Aktorka roku w filmie telewizyjnym lub miniserialu (Tammy Blanchard) Nominacja
Eddie Najlepszy montaż filmu fabularnego dla telewizji komercyjnej (Dody Dorn) Nominacja
Satelita Najlepszy miniserial Wygrana
Najlepsza aktorka w miniserialu lub filmie telewizyjnym (Judy Davis) Wygrana
Najlepsza aktorka drugoplanowa w serialu, miniserialu lub filmie telewizyjnym (Tammy Blanchard) Nominacja

Pozostałe informacje

[edytuj | edytuj kod]

W scenie, w której Garland przegrywa Oscara z Grace Kelly, Sid Luft mówi: „To największy rabunek od czasu skoku na Brinka”. W rzeczywistości słowa te pochodzą z telegramu, który Groucho Marx wysłał Garland po ceremonii wręczenia Oscarów w 1955 roku.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]