Historia ludowa – Wikipedia, wolna encyklopedia
Historia ludowa, historia oddolna – nurt historii, badający i przedstawiający historię z perspektywy mas, stojący w opozycji do tradycyjnego dyskursu historycznego, zorientowanego wokół punktu widzenia elit społecznych i politycznych[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Gęsiarz 2019 ↓, s. 21.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Michał Gęsiarz , Brakujący element świadomości? Historia oddolna w 10 lat po Apelu z Blois, „Sensus Historiae”, 36 (3), 2019, s. 21–33, ISSN 2082-0860 .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Marta Gospodarczyk , Łukasz Kożuchowski , Nowa ludowa historia: charakterystyka i społeczno-polityczne korzenie współczesnych narracji o historii chłopów polskich, „Studia Socjologiczne”, 2 (241), 2021, s. 177–198, ISSN 0039-3371 .
- Piotr Kuligowski , Chmielnicki i Szela. Radykalnych romantyków zmagania z ludową historią Polski, „Czas Kultury”, 32 (3), 2016, s. 100–109, ISSN 0867-2148 .
- Kacper Pobłocki, Globalna historia ludowa a problem niewoli w dawnej Polsce, „Widok. Teorie i Praktyki Kultury Wizualnej” (27), 2020, s. 196–206, ISSN 2300-200X .