Hotel umarlaków – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2022-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Hotel umarlaków (ang. Dead & Breakfast) – niezależny film fabularny produkcji amerykańskiej z 2004 roku, łączący w sobie elementy horroru, czarnej komedii, a nawet musicalu, i wpisujący się w nurt podgatunków gore oraz slasher. Film, do własnego scenariusza, wyreżyserował Matthew Leutwyler, a jego światowa premiera odbyła się w marcu 2004 roku. Był on promowany sloganem reklamowym "To jest jak kiepski horror, tylko jeszcze gorsze". Przez krytyków został określony jako najlepszy niezależny horror roku.

• Ever Carradine jako Sara
• Gina Philips jako Melody
• Vincent Ventresca jako doktor Riley
• Oz Perkins jako Johnny
• Miranda Bailey jako Lisa Belmont
• Jeffrey Dean Morgan jako szeryf
• Erik Palladino jako David
• Bianca Lawson jako Kate
• Mark Kelly jako Enus
• Jeremy Sisto jako Christian
• Zach Selwyn jako muzyk country
• Diedrich Bader jako kucharz Henri
• Portia de Rossi jako Kelly
• David Carradine jako Pan Wise

Szóstka przyjaciół – Kate (Bianca Lawson), jej chłopak David (Erik Palladino), Sara (Ever Carradine), Christian (Jeremy Sisto), Melody (Gina Philips) i Johnny (Oz Perkins) – wybiera się na ślub i wesele siostry jednego z nich. Podczas podróży, ciemną nocą, gubią drogę i trafiają do zapomnianego, sennego miasteczka w Teksasie o nazwie Lovelock. Grupa zatrzymuje się ostatecznie w jedynym w okolicach motelu, cieszącym się złą sławą, prowadzonym przez ekscentrycznego pana Wise'a (David Carradine). O ile noc mija w miarę spokojnie, tak nazajutrz z przerażeniem odkrywają, że właściciel i motelowy kucharz nie żyją. Miejscowy szeryf wszczyna śledztwo. Młodych przybyszów uważa za w najwyższym stopniu podejrzanych i zabrania im opuszczać miasto.

Na nieszczęście bohaterów, wbrew wcześniejszym przestrogom, jeden z nich, Johnny, otwiera pudełko, którego zawartość pozostawała ściśle skrywana przez właściciela hotelu przez wiele lat. Johnny od tego momentu staje się zombie i zaczyna mordować mieszkańców Lovelock, którzy w następstwie podzielają jego los, przechodząc podobną transformację. Wczesnym wieczorem bohaterowie spotykają się w miejscowym barze. Znajduje ich tam Johnny, który wraz ze swoimi nowymi kompanami atakuje bawiących się tam mieszkańców. Christian zostaje zabity siekierą, a David, Kate, Sara i Melody, w towarzystwie szeryfa, wracają do hotelu, by tam się ukryć przez żywymi trupami. Po drodze na ich samochód wpada Enus (Mark Kelly), który wyjaśnia, im jaką tajemnicę skrywał Wise w swoim pudełku. Gdy hordy żywych trupów uderzają na zabarykadowane schronisko bohaterów, tym pozostaje walka z nimi. Szeryf, Melody i Enus wybierają się na pobliski cmentarz, gdzie pochowany został syn Wise'a, którego zwłoki, w mniemaniu zajmującego się okultyzmem Enusa, mogą mieć kluczowe znaczenie dla krytycznej już sytuacji. Do grupy dołącza włóczący się po okolicach, przerażony doktor Riley (Vincent Ventresca). W trakcie wykopywania trumny, Enus ginie, zaatakowany przez jednego z mieszkańców.

Tymczasem David, Sara i Kate walczą z żywymi trupami, strzelając do nich z okien z utworzonej dzięki pomysłowości Sary broni. W międzyczasie David przemienia się w zombie i morduje swoją dziewczynę. Sara zostaje zaatakowana, lecz zabija opętanego piłą mechaniczną, która później przydaje się jej do walki z pozostałymi żywymi trupami. Melody, szeryf i Riley przyjeżdżają do centrum miasta, gdzie szeryf ginie z rąk jednego z kanibali. Melody zabija następnie Johnny'ego, który jako ostatni z opętanych pozostał przy życiu, a kolejnego dnia ona, Riley i Sara opuszczają opustoszałe miasto.

W filmie pojawiają się nawiązania do innych filmów, których bohaterami są żywe trupy, oraz do innych horrorów:

• Ogrodnik ginie od sekatora Johnny'ego. W podobny sposób Cropsy, morderca z filmu The Burning (1981), zamordował bohaterów podczas słynnej sceny morderstwa na tratwie.
• W szafie, w której bohaterowie odnajdują piłę mechaniczną, wisi poster Martwego zła (1981). Sam atrybut piły nawiązuje do morderstw z filmu Raimiego.
• Poszczególne sceny nawiązują do horroru Martwica mózgu (1992) Petera Jacksona, jednego z czołowych filmów gore.
• Bohaterowie barykadują się w domu, podobnie jak Barbara i John w Nocy żywych trupów (1968).
• Gdy Zach Selwyn wykonuje jedną z piosenek, żywe trupy tańczą do niej tak, jak Michael Jackson i jego tancerze tańczyli w teledysku do piosenki Thriller.
• Członek obsady, Oz Perkins, jest synem Anthony'ego Perkinsa, słynnego aktora, znanego z roli w dreszczowcu Psychoza (1960). W klasyku Hitchcocka Anthony wcielił się w postać psychopatycznego Normana Batesa, który w swoim przydrożnym motelu dopuszcza się morderstwa młodej kobiety. Bohaterowie filmu trafiają do hotelu na odludziu.
• Melody zostaje nazwana "Buffy" po zabiciu jednego z żywych trupów. Buffy Summers to bohaterka serialu Buffy: Postrach wampirów (1997 – 2003).

• Oficjalna strona filmu
• Hotel umarlaków w bazie IMDb (ang.)
• Hotel umarlaków w bazie Filmweb

Zobacz kolekcję cytatów Hotel umarlaków w Wikicytatach