Hugo Scheinert – Wikipedia, wolna encyklopedia

Hugo Scheinert

Data i miejsce urodzenia	1873 Wrocław
Data i miejsce śmierci	1943 Janowice Wielkie
Narodowość	niemiecka
Dziedzina sztuki	literatura, malarstwo i grafika
Epoka	modernizm, secesja, art déco
Multimedia w Wikimedia Commons

Hugo Scheinert, ur. 1873 we Wrocławiu, zm. 1943 w Janowicach Wielkich – niemiecki pisarz, malarz i grafik, pedagog i teoretyk sztuk pięknych.

Do roku 1902 prowadził swą prywatną szkołę, w której kształcił specjalistów ornamentyki dla dolnośląskich fabryk porcelany. On jak i jego liczni uczniowie przyczynili się do restauracji zabytków starożytności dla wielu niemieckich muzeów, w szczególności dla Śląskiego Muzeum Rzemiosła i Sztuki Starożytnej (niem. Schlesische Museum fur Altertumer und Kunstgewerbe)^[1].

Scheinert współpracował ściśle jako grafik z wydawnictwem Wilhelma Gottlieba Korna.

Od 1902 roku był wykładowcą rysunku i kaligrafii w Państwowej Akademii Sztuki i Rzemiosła Artystycznego (niem. Staatliche Akademie für Kunst und Kunstgewerbe) we Wrocławiu, która to uczelnia była w swym czasie – obok Bauhausu – najważniejszą akademią sztuki w Niemczech. Od 1911 r. wykładał także w Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Był członkiem Związku Artystów Śląska (niem. Künstlerbund Schlesien).

Scheinert znany był ze swych secesyjnych wzorów exlibrisów.

Ważniejsze wystawy:

• 1902 Ausstellung fur kunstlerische Nadelarbeit und Handweberei, Lipsk,
• 1904 Sonder-Ausstellung des Kunstgewerbevereins,
• 1913 Ausstellung des Schlesischen Kunstlerbundes,
• 1914 Deutsche Werkbund-Ausstellung, Kolonia,
• 1925 Sztuka reklamy – Wystawa niemieckich i włoskich artystów, Wrocław
• 1927 Schlesische Wertschau,
• 1927 Kunstausstellung, Wrocław

Od roku 1924 mieszkał w Janowicach Wielkich^[2] (niem. Alt-Jannowitz, później – Jannowitz im Riesengebirge).

Zmarł w niewyjaśnionych okolicznościach. Nie jest znana dokładna data jego śmierci.