I-19 – Wikipedia, wolna encyklopedia

I-19

Klasa	okręt podwodny
Typ	B1
Historia
Zamówiony dla  Dai-Nippon Teikoku Kaigun
Zatopiony	25 listopada 1943
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu	2580 t 3650 t
Długość	108 m
Szerokość	9,3 m
Zanurzenie testowe	100 m
Napęd
silnik wysokoprężny, silnik elektryczny, jedna śruba
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu	23 węzły 8 węzłów
Zasięg	14 000 mil morskich (26 000 km) przy prędkości 16 węzłów
Uzbrojenie
1 działo 140 mm, 17 torped Typ 95 1 samolot rozpoznawczy Yokosuka E14Y
Wyrzutnie torpedowe	torpedowe: 6 x kal. 533 mm
Załoga	94 oficerów i marynarzy

I-19 – japoński okręt podwodny cesarskiej marynarki wojennej typu B1, sprawca „najbardziej dewastującej salwy torpedowej II wojny światowej”, którą zatopił amerykański lotniskowiec USS „Wasp” (CV-7), oraz poważnie uszkodził pancernik USS „North Carolina” (BB-55) i niszczyciel USS „O’Brien” (DD-415). Zatopiony bombami głębinowymi 25 listopada 1943 roku przez niszczyciel USS „Radford” (DD-446).

W lutym 1942 roku, I-19 przeznaczony był do wzięcia udziału w drugim ataku na Pearl Harbor. W ramach realizacji swojego zadania w tej operacji, I-19 przeprowadził rekonesans w pobliżu amerykańskiej bazy morskiej, ostatecznie jednak operacja z wykorzystaniem do ataku japońskich łodzi latających Kawanishi H8K (Emily) została odwołana.

 Osobny artykuł: Zatopienie lotniskowca Wasp.

15 września 1942 roku, podczas patrolu na południe od Wysp Salomona w trakcie walk o Guadalcanal, I-19 zaatakował sześcioma torpedami amerykański lotniskowiec USS „Wasp” (CV-7). Trzy z tych torped trafiły lotniskowiec powodując pożar i jego ciężkie uszkodzenie, trzy pozostałe torpedy natomiast, trafiły w pancernik USS „North Carolina” (BB-55) i niszczyciel USS „O’Brien” (DD-415). W wyniku odniesionych uszkodzeń amerykański niszczyciel zatonął po 32 dniach od storpedowania, w drodze do Pearl Harbor, pancernik natomiast do listopada 1942 roku naprawiany był w Pearl Harbor.

Wywołanego eksplozjami trzech torped Typ 95 pożaru – targanego eksplozjami wtórnymi – lotniskowca „Wasp” nie udało się opanować i ugasić, toteż okręt został opuszczony i zatopiony amerykańskimi torpedami Mk. 14

Zdaniem będącego świadkiem ataku, obecnego na pokładzie amerykańskiego krążownika USS „Pensacola” (CA-24) komandora Bena Blee:

Od listopada 1942 roku do lutego 1943, I-19 wziął udział w operacji dostaw zaopatrzenia dla japońskich jednostek na Guadalcanal, a następnie ich ewakuacji, nazwanej przez aliantów „Tokyo Express”..

I-19 od kwietnia do września 1943 roku stacjonował w pobliżu Fidżi, zatapiając w tym czasie dwa oraz ciężko uszkadzając jeden statek transportowy sił alianckich. 25 listopada 1943 roku o godzinie 20:49 I-19 został wykryty na powierzchni, na zachód od Wysp Makin, przez radar amerykańskiego niszczyciela USS „Radford”. Atakowany japoński okręt zdołał się zanurzyć, jednakże został zniszczony za pomocą bomb głębinowych.

• Steve Horn: The Second Attack on Pearl Harbor: Operation K And Other Japanese Attempts to Bomb America in World War II. Naval Institute Press. ISBN 1-59114-388-8. Brak numerów stron w książce
• Bob Hackett, Sander Kingsepp: Imperial Japanese Navy Page: HIJMS Submarine I-19: Tabular Record of Movement. [dostęp 2010-04-06]. (ang.).