I z Poznania i z Torunia – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2024-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

I z Poznania i z Torunia – polska grupa muzyczna o charakterze kabaretowym założona przez Mariusza Lubomskiego (muzyka) i Rafała Bryndala (teksty).

Grupa powstała w okresie stanu wojennego. W jej skład poza liderami weszli początkowo poznańscy muzycy:

• Agnieszka Linette (śpiew)
• Piotr Horbulewicz (śpiew, gitara, kompozycje)
• Jacek Podbielski (śpiew, gitara)
• Krzysztof Pydyński (klarnet)

Po roku działania na ich miejsce pojawił się gitarzysta Maciej Barabasz. W tym składzie zespół występował w latach 1983-1987.

Stali się znani dzięki Giełdzie Piosenki Studenckiej z 1982 za sprawą piosenki "Impreza w Klubie Harcerza". W 1985 "I z Poznania i z Torunia" zdobyło I miejsce na festiwalu kabaretowym PaKA piosenką "Indianie i kowboje".