Idę do słońca – Wikipedia, wolna encyklopedia

Idę do słońca
Gatunek	film o sztuce
Rok produkcji	1955
Kraj produkcji	Polska
Język	polski
Czas trwania	13 minut
Reżyseria	Andrzej Wajda
Scenariusz	Andrzej Wajda
Główne role	Xawery Dunikowski
Muzyka	Andrzej Markowski
Zdjęcia	Stefan Matyjaszkiewicz
Montaż	Maria Orłowska,; Helena Białkowska
Produkcja	Wytwórnia Filmów Dokumentalnych (Warszawa)

Idę do słońca – polski film dokumentalny z 1955 roku w reżyserii Andrzeja Wajdy, będący reportażem z pracowni Xawerego Dunikowskiego, a jednocześnie subiektywną formą impresji filmowej^[1].

Obsada

1950–1959	Pokolenie (1954) Kanał (1956) Popiół i diament (1958) Lotna (1959)
1960–1969	Niewinni czarodzieje (1960) Samson (1961) Powiatowa lady Makbet (1962) Miłość dwudziestolatków (1962, segment) Popioły (1965) Bramy raju (1967) Przekładaniec (1968) Wszystko na sprzedaż (1968) Polowanie na muchy (1969)
1970–1979	Brzezina (1970) Krajobraz po bitwie (1970) Piłat i inni (1971) Wesele (1972) Ziemia obiecana (1974) Człowiek z marmuru (1976) Smuga cienia (1976) Umarła klasa. Seans T. Kantora (1976) Bez znieczulenia (1978) Dyrygent (1979) Panny z Wilka (1979)
1980–1989	Człowiek z żelaza (1981) Danton (1982) Miłość w Niemczech (1983) Kronika wypadków miłosnych (1985) Biesy (1988)
1990–1999	Korczak (1990) Pierścionek z orłem w koronie (1992) Nastazja (1994) Wielki tydzień (1995) Panna Nikt (1996) Pan Tadeusz (1999)
2000–2009	Wyrok na Franciszka Kłosa (2000) Zemsta (2002) Solidarność, Solidarność... (2005, segment) Katyń (2007) Tatarak (2009)
2010–2019	Wałęsa. Człowiek z nadziei (2013) Powidoki (2016)
Seriale TV	Ziemia obiecana (1975) Z biegiem lat, z biegiem dni… (1980)