Identyfikacja z agresorem – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2013-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Identyfikacja z agresorem – mechanizm obronny, odmiana identyfikacji. Polega na przypisywaniu (projekcja) innej osobie własnych agresywnych skłonności, a następnie identyfikowaniu się z tą osobą.

W teorii psychoanalitycznej identyfikacja z agresorem klasyfikowana jest jako wczesny (psychotyczny) i destrukcyjny mechanizm obronny.

Identyfikacja z agresorem jest jednym z mechanizmów opisywanych w teorii relacji z obiektem. Przykładem identyfikacji z agresorem może być tzw. syndrom sztokholmski.