Imiona semickie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2021-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Imiona semickie – imiona wywodzą się z tradycji abrahamicznych, pochodzą z języka hebrajskiego, aramejskiego lub arabskiego. Ich najbogatszym źródłem są Biblia i Koran.

Wiele z imion biblijnych i koranicznych posiadało (i posiada nadal) wielkie znaczenie dla noszących je osób – chrześcijan, muzułmanów i żydów. Wedle Biblii niektóre imiona były nadane osobiście przez Boga (np. Abraham, Izrael, Jezus, Sara).

Imiona hebrajskie i aramejskie, ponieważ stanowią większość imion biblijnych, są bardzo rozpowszechnione w krajach chrześcijańskich, także w Polsce (np. Anna, Maria, Józef, Szymon). Szczególną popularnością cieszą się wśród protestantów (zwłaszcza purytanów), w niektórych okresach były to jedyne dozwolone imiona, np. w 1546 roku w Genewie pod władzą Jana Kalwina zabroniono odpowiednim dekretem nadawać imiona inne niż biblijne. W krajach rzymskokatolickich sobór w Trydencie, który odbył się w 1563 roku zalecał nadawanie dzieciom imion należących do świętych.

• męskie imiona semickie
• żeńskie imiona semickie
• imiona arabskie
• teoforyczne imiona w Biblii