Indi Hartwell – Wikipedia, wolna encyklopedia

Indi Hartwell

Hartwell w 2017 roku
Imię i nazwisko	Samantha De Martin
Data i miejsce urodzenia	17 sierpnia 1996 Melbourne, Australia
Kariera profesjonalnej wrestlerki
Pseudonimy ringowe	Indi Hartwell Samantha De Martin
Wzrost	178 cm
Masa ciała	63 kg
Zapowiadana z	Melbourne, Australia
Trenerzy	PCW Academy
Debiut	19 marca 2016

Samantha De Martin (ur. 17 sierpnia 1996)^[1] – australijska profesjonalna wrestlerka, lepiej znana pod pseudonimem ringowym Indi Hartwell. Występowała w WWE od 2019 do 2024 roku^[2], gdzie byłą posiadaczką NXT Women’s Championship oraz NXT Women’s Tag Team Championship.

Jako dziewiętnastolatka szkoliła się na wrestlerkę w Professional Championship Wrestling (PCW) Academy w Melbourne, czyli w swoim rodzinnym mieście^[3]. W trakcie swojej niezależnej kariery pracowała w takich federacjach, jak SHIMMER, RISE, BattleClub Pro, Riot City Wrestling (RCW), Newcastle Pro Wrestling (Newy Pro), Battle Championship Wrestling (BCW), czy też World Series Wrestling (WSW)^[3]. Podczas pracy jako niezależna zawodniczka wielokrotnie trzymała mistrzostwa kobiet^[4].

5 listopada 2019 poinformowano, iż Martin podpisała kontrakt z federacją WWE, która przydzieliła ją do placówki szkoleniowej WWE Preformance Center^[5]. Swój pierwszy występ w telewizji zaliczyła podczas battle royal o miano pretendenckie do NXT Women’s Championship, podczas odcinka NXT z dnia 15 stycznia 2020, lecz nie zdołała go wygrać^[6]. 20 kwietnia wystąpiła na odcinku Raw, przegrywając z Shayną Baszler, która kontuzjowała jej rękę^[7].

15 lipca 2020 na NXT Hartwell odniosła zwycięstwo nad Shotzi Blackheart^[8]. Na NXT: Halloween Havoc, podczas meczu o NXT Women’s Championship pomiędzy mistrzynią Io Shirai i pretendentką Candice LeRae, zaingerowała zamaskowana postać, która próbowała pomóc LeRae. Ta jednak przegrała z Shirai, ponieważ Shotzi Blackheart odciągnęła jej uwagę, a postacią okazała się być Hartwell^[9]. Później LeRae oraz Hartwell utworzyły sojusz, a następnie dołączyły do Johnny’ego Gargano i Austina Theory, aby utworzyć grupę o nazwie The Way^[10].

Kobieca reprezentacja The Way połączyła siły w damskim turnieju Dusty Rhodes Tag Team Classic, gdzie dotarły do półfinałów i zostały wyeliminowane przez Ember Moon i Shotzi Blackheart^[11]. Podczas ćwierćfinałów LeRae i Hartwell były częścią pierwszego meczu kobiet w programie 205 Live, kiedy to pokonały drużynę Cory Jade i Gigi Dolin, 22 stycznia 2021^[12].

Na gali pay-per-view NXT TakeOver: Stand & Deliver reprezentantki The Way podjęły nieudanej próby wygrania NXT Women’s Tag Team Championship od mistrzyń Ember Moon i Shotzi Blackheart^[13]. 27 kwietnia zaatakowały mistrzynie, a w następnym tygodniu stoczyły walkę na zasadach street fight o tytuły, gdzie wyszły zwycięsko, wygrywając NXT Women’s Tag Team Championship po raz pierwszy w swoich karierach^[14]. 29 czerwca na NXT Io Shirai i Zoey Stark zyskały miano pretendenckie do mistrzostw należących do Hartwell i LeRae, pokonując Dakotę Kai i Raquel González oraz Ember Moon i Shotzi Blackheart^[15]. Podczas gali NXT The Great American Bash The Way utraciły swoje tytuły na rzecz Shirai i Stark, kończąc panowanie po 63 dniach^[16].

The Way zostało rozwiązane, wraz z transferem Austina Theory do brandu Raw^[17] oraz wygaśnięciem kontraktu Gargano z WWE w grudniu 2021^[18]. Kontrakt LeRae również wygasł na początku maja 2022^[19].

W październiku, jeszcze przed ostatecznym rozejściem The Way, Hartwell zawarła współpracę ze swoją dawną partnerką drużynową z australijskiej sceny wrestlingu, Persią Pirottą, by na NXT: Halloween Havoc wyzwać Io Shirai i Zoey Stark o NXT Women’s Tag Team Championship w Triple Threat ladder matchu, którego częścią była również zwycięska drużyna Toxic Attraction, składająca się z Gigi Dolin i Jacy Jayne^[20].

W lutym Hartwell i Pirotta bezskutecznie zmagały się z Toxic Attraction o dzierżawione przez nie tytuły na NXT: Vengeance Day^[21]. Niedługo potem obie sojuszniczki wdały się w mały spór, w który zamieszani byli ich ekranowi kochankowie; telewizyjny mąż Hartwell, Dexter Lumis, oraz Duke Hudson, partner Pirotty. Hartwell odniosła zwycięstwo nad swoją partnerką 15 marca na odcinku NXT 2.0^[22].

Pod koniec kwietnia Pirotta została zwolniona z WWE^[23].

17 maja ukazano promocję z udziałem Hartwell, która wyzywa posiadaczkę NXT Women’s Championship Mandy Rose na pojedynek^[24]. Tydzień później na NXT 2.0 uległa Rose^[25], debiutując z nowym motywem wejściowym. Podczas NXT Deadline rywalizowała w pierwszym w historii Iron Survivor Challenge'u, który ostatecznie wygrała Roxanne Perez.

W styczniu następnego roku, podczas gali Royal Rumble, brała udział w swoim pierwszym Royal Rumble matchu, będąc jego uczestniczką przez około 4 minuty, zanim została wyeliminowana przez Sonyę Deville^[26].

28 marca na odcinku NXT pokonała Sol Rucę i Ivy Nile, wskutek czego zakwalifikowała się do ladder matchu o NXT Women’s Championship na NXT Stand & Deliver^[27]. Podczas wydarzenia udało jej się pokonać pięć pozostałych uczestniczek, wygrywając swoje pierwsze singlowe mistrzostwo w karierze^[28]. Zdołała obronić wyróżnienie dwukrotnie: przeciwko Zoey Stark na NXT z 4 kwietnia^[29] oraz 25 kwietnia w walce z Tiffany Stratton i Roxanne Perez na Spring Breakin'^[30], zanim została zmuszona do rezygnacji z mistrzostwa po 31 dniach panowania^[31], na skutek doznanej kontuzji i przeniesienia do brandu Raw w ramach Draftu^[32].

Hartwell zadebiutowała w brandzie Raw 8 maja, występując za kulisami w segmencie z dawnymi członkami The Way – Candice LeRae, Johnnym Gargano oraz Dexterem Lumisem, łącząc się z nimi ponownie jako drużyna^[33]. 3 lipca stoczyła swój pierwszy pojedynek od doznania kontuzji, łącząc siły z LeRae w gauntlet matchu, mającym na celu wyłonić pretendentki do walki z Liv Morgan i Raquel Rodriguez o WWE Women’s Tag Team Championship. Zostały wyeliminowane z konkurencji przez Chelsea Green i Sonyę Deville^[34].

De Martin jest pochodzenia włoskiego i chilijskiego. Uznaje Trish Stratus, Undertakera, Jeffa Hardy’ego, Reya Mysterio oraz Eddiego Guerrero jako swoje inspiracje^[3].

• Battle Championship Wrestling
  • BCW Women’s Championship (1 raz)^[35]
  • Zwyciężczyni turnieju o BCW Women’s Championship^[35]
• Newcastle Pro Wrestling
  • Newy Pro Women’s Championship (1 raz)^[36]
  • Queen Of The Castle 2018^[37]
• Pro Wrestling Illustrated
  • Miejsce 83 ze 100 najlepszych wrestlerek na liście PWI Women’s 100 w 2020 roku
• Riot City Wrestling
  • RCW Women’s Championship (1 raz)^[38]
• World Series Wrestling
  • WSW Women’s Championship (1 raz, obecnie)^[39]
• WWE
  • NXT Women’s Championship (1 raz)^[40]
  • NXT Women’s Tag Team Championship (1 raz) – z Candice LeRae^[41]